Het Boothuis

Beth grijnsde en beet even terug. 'He verdorie, dat zal ik wel geen medelijden krijgen? Jammer.' Ze boog haar hoofd naar voren zodat haar haar over het zijne viel. 'Blond staat je goed,' zei ze droogjes.

"Jawel, jij krijgt heel veel medelijden." zei hij glimlachend. "Nee, ik hou het toch bij mijn eigen kleur." zei hij glimlachend. Hij voelde hoe ze terug beet en boog naar haar nek toe, beet daar zachtjes en vervolgens haar kaak. Nee, Ivar kende geen schaamte.

Beth voelde de kleur weer over haar wangen kruipen toen hij lichtjes in haar nek beet, en vervolgens in haar kaak. Maar het voelde wel goed, dat zeker.

Ivar grijnsde. Hij kuste kort haar kaak nog even en liet haar nu met rust. Ivar keek glimlachend naar haar. Hij vond zulke uitdaging van haar wel leuk.

Beth maakte een jammerend geluidje toen hij stopte. Waarom stopte hij nou? Dat moest niet, hij moest doorgaan? Ze keek hem met een vragende blik aan. 'Waarom stop je?'

-
'Friends are like trees, they fall down when you hit them multiple times with an axe.'

Ik gaaa!
Doei xxx!

Ivar keek naar haar. "Omdat ik meer wilde dan alleen je kaak maar ik wist niet of jij dat ook wel zou willen." zei hij zacht tegen haar. Ivar streelde haar wang en glimlachte. Ivar ging weer liggen en keek naar Beth, hij vond het heerlijk.

-
Wow <3

Byeexx

Diepzinnig, toch?
-

'Meer dan mijn kaak, hmm? Wat had je in gedachten? Iets als dit?' Beth leunde wat omlaag en drukte kort haar lippen tegen de zijne. Daarna keek ze hem weer aan.

Ja!
-

Ivar voelde de lippen van Beth kort op de zijne. "Ja, zoiets als dat ja." zei hij zachtjes tegen haar. Hij kuste haar opnieuw even. "Je kust erg goed." zei hij grijnzend tegen haaar.

Beth lachte en kuste hem terug. 'Ja, dat hoor ik vaker.' Je kon duidelijk de plagende toon in haar stem horen. 'Jij kan er anders ook wat van.'

Ivar grijnsde. "Hmm, dat hoor ik nou niet zo vaak." zei Ivar grijnzend tegen Beth. Hij kuste haar even en glimlachte.

'Echt niet?' Beth keek hem verbaasd aan. Ze schudde afkeurend haar hoofd. 'Slecht hoor. Zal ik het je dan maar heel vaak vertellen?' Ze glimlachte en drukte een kus in zijn nek.

Ivar grijnsde. "Zoveel meiden heb je nou niet echt op Klammfels." zie hij grijnzend. "En dat mag wel." zei Ivar tegen haar. Hij streelde door haar haren heen.

'Alsof je niet met jongens kunt zoenen,' zei Beth terwijl ze even stopte met het kussen van zijn nek, waar ze na het praten gewoon weer mee verder ging.

Ivar keek haar aan. "Tja, zal ik dan maar gaan en een jongen zoekken." zei hij tegen haar. Hij trok haar gezicht omhoog en kuste haar lippen weer.

'Mooi niet he, dat had je eerder moeten bede-' Beth's zin werd afgebroken toen Ivar haar gezicht omhoog trok en haar weer kuste. Natuurlijk kuste ze terug, want hier kon ze wel aan wennen. Als het maar niet continu hier hoefde, want het begon toch wel kouder te worden.

Ivar moest grijnzend toen hij haar zin onderbrak en streelde zachtjes haar rug. Toch liet hij haar niet snel los, maar toen hij haar los liet grijnsde hij breed. Hij was blij dat hij Beth had leren kennen. Ja, daar was Ivar heel blij mee. Ivar sloot even zijn ogen en keek haar al snel weer aan.

'Heel onbeleefd hoor, mensen hun zin niet laten afmaken.' Beth keek hem nep-streng aan, maar als snel maakte die blik plaats voor alweer een glimlach. 'Begin jij het ook koud te krijgen?' vroeg ze.

Ivar moest lachen en toen hij haar tweede zin hoorde opnieuw. "Je vraagt aan iemand die z'n hele leven in Noorwegen gewoond heeft of hij het koud krijgt? Moet ik dat als een belediging zien? Maar ik wil je wel naar binnen brengen als je het hier niet uithoudt." zei hij grijnzend.

Beth hield haar hoofd even schuin in verbazing tot ze besefte wat ze gezegd had. 'Ohja.. Het is koud in Noorwegen he?' Ze knikte. 'Ja, wist ik wel.' Opnieuw knikte ze. 'Binnen zou fijn zijn ja. En schoon.'

Ivar moest om haar lachen en kuste haar zachtjes. "Wil je lopen of gedragen worden?" vroeg hij haar grijnzend. Tja.. Ivar was en bleef een leuke jongen die van vrouwen hield en dat zou hij altijd blijven..

'Gedragen worden klinkt heel verleidelijk.' Nee, Beth was niet lui. Alles behalve zelfs. Maar als ze de kans kreeg gedragen te worden dan greep ze die met beide handen aan. Het was gewoon chill.
-
Ik ga slapen! Bye <3

Ivar grijnsde. Hij keek naar Beth en glimlachte, "dan wordt het dat." zei hij grijnzend. Hij rilde haar nu even van hem af, dan moest hij wel zijn shirt en schoenen meenemen dus die deed hij dan wel eventjes aan, hoewel het niet nodig was..

'He verdorie,' zuchtte Beth toen hij zijn shirt weer aantrok. 'Daar gaat mijn uitzicht.' Ze stond zelf ook op en klopte het vuil van haar broek en shirt af.

Ivar moest lachen. "Niet zo zuchten, het kan zo weer terug komen, maar voor nu moet ik mijn spullen even meenemen." zei hij grijnzend.

'Ah, gelukkig,' zei Beth knikkend. 'Nou, word ik nog gedragen?' Ze grijnsde naar hem.