Het Boothuis

'Oh pas maar op jij,' zei Beth met een brede, sluwe, maar toch weer charmante grijns. Ze zette een stapje naar achter en besprong hem dus ook letterlijk. Had hij geluk dat ze niet veel woog.

Ivar lachte en ving haar op. Hij hield haar goed vast en keek naar haar. "Hmm, oja, ik denk dat jij op moet passen, ik kan zomaar ineens in het water springen.." zei hij grijnzend en hij deed er een stapje naartoe. Ivar had sowieso niet eens moeite met iets tillen want zoals nu wel te zien was had hij toch wel redelijke spiervorming.

'Geen probleem mee.' Beth haalde haar schouders op en klemde haar benen rond zijn middel. 'Ik ben heus niet bang voor water hoor!' Oke, ze zou het minder fijn vinden als haar haar nat werd, dan werd het zo stijl en lelijk. En oh god, haar make-up! Die zou verschrikkelijk uitlopen. Wat er met haar zware make-up nogal mongolisch kon gaan uitzien. Maar Beth liet zich niet kennen en bleef stoer doen.

Ivar grijnsde. Uiteindelijk vond hij een soort iets waar je langzaam naar beneden kon gaan. Hij liep naar beneden, langzaam het water in en keek naar haar. "Niet te koud schoonheid?" vroeg hij haar glimlachend. Hij hield haar nog altijd vast, onder haar kont en bij haar bovenbenen aangezien hij haar niet anders kon vasthouden.

Beth beet op haar lip. Ja, het was koud en nee, dat ging ze niet toegeven. Ze schudde haar hoofd. 'Nee hoor! Helemaal niet te koud.' Ze jammerde wat toen de onderkant van haar haar het water al raakte.

Ivar lachte eventjes. "Wacht even, hou je even goed vast.." zei hij tegen haar. Hij hoorde haar jammeren om haar haren, hij had nog een soort elastiekje in zijn zak en pakte het erui en bond haar haren ermee vast, in een soort knot. "Beter zo?" vroeg hij haar glimlachend en hij pakte haar weer vast.

Beth hield hem dus wat steviger vast en trok een wenkbrauw op toen ze hem aan haar haren voelde zitten. Ze glimlachte toen ze merkte dat hij ze vastgebonden had. 'Bedankt, maar waarom heb je een elastiekje bij je?' Ze woelde even haar hand door zijn haar. 'Maak je staartjes?'

"Nee, maar mijn broer wel bij zichzelf en ik had toen zin om hem te pesten." zei hij grijnzend tegen haar. Hij ging nog iets verder naar beneden en keek naar haar. Tja, hij zou zo wel het water uit haar doorweekte kleren halen, afijn, nu ging hij langzamer steeds dieper het water in en keek hij naar haar.

'Ah, een broer? Is die ook mooi?' vroeg Beth met een speels glimlachje. Ze schrok eventjes toen hij plotseling verder het water in ging, maar ze merkte nog maar vrij weinig van de kou. Ze was eraan gewend geraakt, dus nu viel het weer mee. Nog steeds had ze een hand in zijn haar en speelde ze nu met een plukje.

Ivar grijnste. "Weet ik niet, minder knap en veel te bezet voor jou. Hij is al verloofd en daar laat ik je niet eens tussenkomen." zei hij grijnend tegen haar. Ivar keek naar Beth en zat uiteindelijk, op hun hoofden na bijna helemaal in het water. "Stukje zwemmen, of zal ik je blijven vasthouden?" vroeg hij haar glimlachend.

'he verdorie!' zei Beth met een duidelijk plagende toon in haar stem. 'Maar jij lijkt me ook wel genoeg.' Ze knikte, met zichzelf instemmend. Ze dacht even na. 'Nou, opzich ben ik best comfortabel zo, maar zwemmen is ook okay, I guess.'

Ivar grijnsde. "Wat leuk voor mij denk ik zo." zei hij glimlachend. "Nou, als je goed zit dan hou ik je nog wel even vast hoor. Zwaar ben je niet." zei Ivar tegen haar. Hij keek naar Beth en glimlachte naar haar. "Ik zal wel niets te zeggen hebben denk ik zo als ik goed genoeg voor je ben." zei hij plagend tegen haar.

Beth lachte en knikte. 'Zeker leuk voor jou, voel je vereerd. Ik schenk mijn aandacht alleen aan mensen die ik het waardig acht.' Zo he, Beth, met moeilijke woorden gooien? Ze schudde haar hoofd. 'Nope, goed geraden,' zei ze glimlachend. 'Nee, grapje, je mag best wat zeggen hoor.'

Ivar grijnsde en keek naar Beth. "Ik voel me heel vereerd, zo'n schoonheid, waarom zou ik me niet vereerd voelen." zei hij glimlachend tegen haar. Ivar keek even naar haar. "Maar zeg eens, wat zou je doen als ik nu in het water duik?" vroeg hij haar grijnzend.

'Dan eh..' Beth dacht even na. Dan zou haar make-up uitlopen en haar haar zou doorweekt raken. Haar kleren waren al nat dus dat boeide haar nog vrij weinig. 'Dan zou ik er niet uitzien als ik weer boven water was.' Ze knikte. 'Ja, dat.'

"Ik denk niet dat dat klopt." zei Ivar grijnzend. "Dus ik wil maar eens kijken of je gelijk hebt." zei hij grijnzend tegen haar. Hij keek even in haar ogen en glimlachte. "Ben je er klaar voor vroeg hij haar?" Terwijl hij al een beetje omlaag ging en keek naar Beth met uitdagende ogen.

'Geloof me maar het klopt!' Beth begon nu spijt te hebben van haar stoere gedrag, want hij zag eruit alsof hij serieus van plan was haar onderwater te trekken. Ze schudde wild haar hoofd. 'Ik zal nooit klaar zijn om er zo vreselijk uit te zien.' Best irritant soms, die eijdelheid van d'r.

Ivar keek naar Beth. "Vooruit dan maar, dan zal ik je er niet zogenaamd vreselijk uit laten zien maar ik wil er natuurlijk wel wat voor terug." zei Ivar tegen haar. Hij grijnsde even en keek naar haar. Plagend en uitdagend.

'Echt?' Beth keek hem met grote ogen aan. 'Dankje dankje dankje!' Ze blies opgelucht haar adem uit, waarvan ze nieteens wist dat ze die inhield. 'Ja ja natuurlijk! Wat je maar wil!' Wie haar haar spaarde was ze eeuwig dankbaar, dus hij kon alles van d'r krijgen.

Ivar grinnikte en ging weer verder omhoog en zette haar uiteindelijk weer op de kant neer, op het houtwerk dat als ondergrond diende van het boothuis en ging zelf nog even kopje onder en keek naar haar. "Hmm. Verzin eens iets leuks.." zei hij grijnzend. Hij reikte even naar zijn staf en zorgde dat het water uit haar kleren ging en keek naar Beth.

Beth keek, opnieuw opgelucht, naar haar nu droge kleding. Mooi, was dat ook weer opgelust. 'Hmmm..' Ze hing haar hoofd naar de zijkant en keek Ivar nadenkend aan. 'Een Pygmypuff?' zei ze plagend.

Ivar klom uit het water en haalde het water uit zijn broek en keek naar Beth. "Nee! Ik hoef geen Pygmypuff." zei hij grijnzend tegen haar. Hij ging bij haar liggen en keek naar haar. Hij legde zijn hoofd niet op haar schoot, dat vond hij iets te intiem en hij wist niet of hij dat kon maken.

'Nou zeg, het zijn hele schattige dieren hoor!' zei Beth nep-beledigt, maar je kon horen dat ze deed alsof. Zelf vond ze het maar domme beesten. Ze voelde haar bleke wangen wat kleur krijgen toen hij zijn hoofd in haar schoot legde, maar zei er niks van. Ze vond het niet echt erg. Ze ging weer verder met het spelen met zijn haar, terwijl ze met een moeilijk, nadenkend gezicht voor zich uit keek. 'Ehmm.. Help me eens ja!'

Ivar grinnikte eventjes en keek naar haar. "Hmm, tja, ik ben niet zo veeleisend hoor.." zei hij grijnzend tegen haar. "Maar ik zou het leuk vinden als je een keertje met me uit wilde gaan.." zei hij met een knipoogje tegen haar. Hij keek naar haar en vond het best prettig hoe ze zo met zijn haren speelde.

'Oh..' Beth voelde haar wangen nu nog roder worden. Waarom eigenlijk? Dat had ze normaal nooit, maar waarschijnlijk was het omdat zij dan degene was die die vraag stelde, en niet de ander. Maar alsnog knikte ze. 'Ja. Lijkt me leuk, ja.'