Het meer - Hier op het terrein xD

Anastacia was even omgerold naar haar buik, haar onderbenen omhoog en bewogen heen en weer en ze keek naar hem. Het meisje besteedde ze even geen aandacht aan aangezien deze haar ook genegeerd had. "Hmm. Is goed.." zei ze glimlachend. Ze liet haar hoofd even steunen op haar hand en keek naar hem en vervolgens even naar het meisje. "Hmm, ik denk dat het voor mij tijd is om te gaan. Het was leuk om met je te praten Darius, ik zal snel naar je toe komen voor de hulp. Alvast bedankt." zei ze glimlachend en terwijl ze opstond gleed ze 'per ongeluk' met haar hand langs zijn wang en een beetje door zijn haar waarna ze langzaam weg begon te lopen. Grijnzend.

Darius bleef met zijn mond vol tanden zitten. Hij had nog geen antwoord kunnen geven aan het meisje naast hem toen Anna ineens was opgestaan en langs zijn wang had gestreken. Hij voelde de blos weer opkomen. Tot zijn eigen ergenis kon hij geen woord uitbrengen. Hij keek naar het meisje dat erbij was komen zitten. "E-eh, Hu-huffelpuf."Stamelde Darius. Nogsteeds overdonderd door de actie van Anna.

"Eh.. Okee leuk je te hebben ontmoet. Hoe heet je eigenlijk?" zei Airyn nog snel toen het meisje opstond. Airyn was niet echt een type dat jaloers werd maar ze vond dat het meisje een hele mysterieuze blik had. "I like you" zei Airyn met een knipoog en wilde haar een hand geven. Ze zou het toch niet weigeren, toch? dacht ze.

Anastacia draaide zich om en keek naar het meisje dat haar nog aangesproken had. "Anastacia McKenna, maar Anna voldoet ook." zei ze glimlachend. Haar blik schoot even naar Darius en ze grinnikte, ze deed een paar stappen terug en gaf het andere meisje een hand en na deze los gelaten te hebben liet ze haar hand plagend even door de haren van Darius gaan. "Niet verlegen worden.." zei ze glimlachend. "Nergens voor nodig. Maar ik moet nu wel gaan, ik had nog een afspraak met iemand en ik jou er niet van om te laat te komen.." zei Anastacia en toen liep ze echt weg.

Anna maakte het alleen maar erger voor Darius. Hij probeerde wat te zeggen, maar begon vreselijk te stotteren en kwam niet meer uit zijn woorden. Hij zou toch met haar moeten afspreken voor de bijlessen. Maar Anna was al weg. Wat teleurgesteld ging hij weer zitten, maar met dit andere meisje zou hij vast ook wel kunnen praten.

Airyn keek Anna nog even na. vlak daarna kon ze zichzelf niet meer inhouden en schaterde het uit. Ze vond het gezicht van darius zo onschuldig waardoor ze ging lachen. ''Niet verlegen zijn'' zei ze en gaf Darius een schouderklop. ''Ze bijt je vast niet'' zei ze erachteraan met een glimlachje.

"Nou daar ben ik niet zo zeker van."Zei Darius. Zich oprecht zorgen makend. "Ze is van Zwadderich." Hij zuchte diep. Waar had hij zich nu weer in gestort. "Ik ben Darius trouwens."

"Nou ook leuk om jou te ontmoeten, ik heet Airyn" zei ze. Normaal gesproken werd Airyn nooit verlegen, maar nu voelde ze zich niet echt gemakkelijk. Met rode wangetjes keek ze Darius nog aan. "Wil je misschien een eindje lopen?" hopend dat hij zou instemmen en niet zou weglopen.

"Ja lijkt me wel wat."Zei Darius vriendelijk en hij stopte het bezweringen boek in zijn tas. Zijn tas, waar hij altijd vanalles in meesleepte. Tekenspullen, muziekspullen, leesboeken enz. Eigenlijk alles waar Darius niet zonder kon leven. Raar genoeg zaten er nooit dingen in als eten en drinken.

Airyn stond op en vroeg of Darius niets vergeten was. Toen ze eenmaal aan het lopen waren vroeg Airyn of Darius in het zwerkbalteam zat en of Airyn er misschien ook in mocht. Ze wist zelf nog niet hoe het precies werkte dus dacht ze er ook even bij na om even langs de bieb te gaan de volgende dag.

Darius lachte. "Nee ik zit niet bij het zwerkbalteam. Ook echt niks voor mij. Ik ben zo slecht in sport en ik kan al nauwelijks op mijn bezem blijven zitten." Hij dacht aan zijn eerste les vliegen. O, wat was dat een ramp geweest. "OM er zelf bij te komen moet je bij je afdelingshoofd zijn. Die weet er meer over." Zei Darius behulpzaam.

Met een grote glimlach keek ze Darius aan en zei "Nou mooi eindelijk iemand gevonden, jij gaat je gewoon samen met mij inschrijven dan". Ze wist dat Darius gezegd had dat hij er niets van vond maar ze wou zich niet alleen gaan inschrijven. Airyn pakte met beide handen de handen van Darius vast en keek hem met grote ogen aan. "Darius toeeee zeg dat je je ook wilt inschrijven, alsjeblieft?" zei ze met een kinderlijke stem. Airyn moest hem gewoon overhalen op een een of ander manier.

Darius keek Airyn met grote ogen aan. "E-eh nee, sorry. Maar ik wil echt niet meedoen in het zwerkbal team. Sowieso we zouden in andere teams komen, omdat jij in Gryffindor zit en ik in Huffelpuf."

"jammer, ik moet dus nog goed zoeken" zei Airyn teleurgesteld. Airyn is heel lenig en hield juist van vliegen, maar blijkbaar was niet iedereen er goed in. Toch had ze de hoop dat Darius ja zou zeggen al had hij dat niet gedaan. Airyn was weer eens eigenwijs en zou hem ooit laten zwerkballen, al maakt het niet uit wanneer. "Nou Darius ik garandeer je dat ik je ooit laat zwerkballen, of je het nou wilt of niet" zei ze met een gemene lachje. Ze wist ook dat het eigenlijk onmogelijk was maar goed. Ze huppelde naar een boom toe die verderop stond en besloot toen op het gras te liggen.

"O, ik wil best wel een keer een klein potje zwerkbal spelen, maar dan dicht bij de grond."Zei Darius en hij liep achter Airyn aan. Vooral dat dicht bij de grond was belangrijk aangezien Darius een talent had kwa van bezems afvallen.

"haha dat vind ik goed" zei Airyn met een blij gezicht. Toen ze goed lag besefte ze dat ze best moe was. "is het goed als ik hier eventjes ga slapen?" maar ze zei ook meteen dat hij niet hoeft te wachten als hij er geen zin in heeft. Ze keek hem nog goed aan en deed haar ogen dicht.

"Ja hoor, prima. Ik ga nog even proberen om Bezweringen te leren." Zei Darius. Hij stond op en keek hoe Airyn daar lag. Onschuldig. Daarna draaide hij zich om en liep naar het kasteel. In de bibliotheek zou hij beter kunnen leren.

New
~

Ze had haar benen opgetrokken, ze zat ergens achteraan, verder kon ze niet maar ze wilde niet gezien worden. Ze huilde, zachtes want ze wilde niet dat mensen haar hoorden. Tranen rolden over haar wangen. Loren had haar gehoord en Anna was er kapot van. Anna wist gelijk dat ze verkeerd was geweest met Darius en dat zou ze hem ook nog moeten zeggen. Anastacia snikte. Ze wilde Loren, ze had hem nodig maar ze had het verpest en dat wist ze. Anastacia verdiende hem niet, ze merkte het nu wel.

Met moeite had Airyn haar bezem weer uit de kast gehaald. Even testen langs het meer dacht ze. Maar toen ze eenmaal bij het meer vond ze het een slecht idee, want stel dat ze een foutje maakt dan kon ze zo het meer in flikkeren. Ze liep een eindje verder om op een vlakke plek te oefenen, maar tot op haar verbazing zag ze Anna zittend. Twijfelend liep ze richting Anna, wat zou Anna nou zo laat nog buiten doen? Door het gekrijs van vogels en geruis van de bomen had Airyn haar niet horen huilen. "HEY, ANNA" zei ze vrolijk en pakte haar bij haar schouder. Maar toen Airyn haar gezicht zag had ze spijt van wat ze gezegd had. "Anna? Gaat het? Wat is er?" allerlei vragen ontstonden er in het hoofdje van Airyn. Anna was toch een harde meid? waarom zou ze huilen? Airyn wist niets, ze wachtte af.

Anna was zo in gedachten verzonken dat ze de eerste woorden van Airyn niet eens hoorde. Maar toen ze bij haar schouders gepakt werd keek ze op terwijl tranen uit haar rode ogen stroomden, haar mascara was uitgelopen en ze keek naar Airyn. "H-Hij hee-eeft ons geho-hoord." zei ze snikkend. "L-Loren heeft ons gehoord." zei ze huilend. Nu was Loren kwaad op Anna al was dat misschien zacht uigedrukt, ze had zijn hart gebroken. Anna verborg haar hoofd weer snikkend tegen haar handen. Ja, dit deed haar ongelooflijk veel pijn.

Even schoot de gedachte van de hal door haar hoofd, maar die gedachte drukte ze snel weg. Verleden was verleden en hoorde verleden te blijven. Wat nu gebeurde was nu. Airyn veegde met haar mouwen de tranen van Anna weg, niet dat het echt hielp want haar tranen bleven maar komen. Stevig pakte ze Anna's schouders vast en zei ''Anna luister je moet zelf duidelijk je grenzen gaan opstellen, je moet voor 1 iemand gaan en niet voor beide''. De Anna die Airyn kende was Hard en Moedig, maar nu leek het wel asof ze zichzelf verloren had. Airyn wilde Anna zo niet zien, ze moesten er iets tegen doen. Airyn dacht aan oplossingen, maar dat leek onmogelijk op dat moment.

Anna schudde haar hoofd. "Ik weet het, ik wil ook maar voor één persoon gaan, het is gewoon duidelijk nu. Ik geef te veel om Loren om hem te laten gaan maar ik weet nu al dat hij me nooit gaat vergeven voor wat ik gedaan heb." zei Anna met tranen die nog altijid over haar wnagen liepen. Ze keek naar Airyn. "Het is gewoon mijn eigen schuld. Ik had niet zo dom moeten zijn.." zei Anna en ze veegde nu zelf een beetje haar tranen weg maar het hielp gewoon niet. De tranen van verdriet, pijn en schuld bleven komen..

Airyn haalde diep adem en dacht tegelijkertijd na. Hurkend keek ze naar de grond met beide handen op haar achterhoofd. Hoe gaat Anna het tegen Darius vertellen?.. Die gedachte maakte het alleen maar erger, het zou Anna meer last bezorgen en niet Anna alleen maar ook Darius, maar als ze niets gedaan hebben had Darius geen rede om kwaad te zijn toch? maar Airyn wist niet wat die 2 hadden uitgespookt dus ze kon er vrij weinig iets over zeggen. Maar ze vond dat dat even minder belangrijk was, wat ze nu moest doen was Anna op positieve gedachten brengen. Airyn stond op en begon heen en weer te lopen. Kort krabde ze aan haar onderkin en zei "Misschien moet je een brief aan Loren schrijven? het klinkt misschien standaard en gewoontjes maar dan kan hij ten minste nog begrijpen wat je voelt. In een gesprek loop je meer de kans dat hij je negeert".

Anna schudde haar hoofd. "Je hebt Loren zeker nog nooit kwaad gezien. Woedend.. Furieus?" Zei Anna zacht en ze keek naar Airyn. "Ik mag van geluk spreken als het voor hem blijft bij dingen kort en klein slaan. Het kan alleen maar slechter worden. Ik weet zeker dat als hij ook maar een ding van mij ziet of hoort hij dat net zo hard verscheurd of vernield." zei Anna zachtjes. Ze keek naar Airyn en vervolgens naar de grond. "Ik heb het zo zwaar verpest. Ik heb alles zo verkeerd gedaan, het is echt allemaal mijn schuld. Ik verdien hem gewoon niet, dat is wel te merken hieraan." zei Anna zacht.

Airyn kende loren nauwelijks, ze had hem maar een keer op het zwerkbalveld gesproken. "Zal ik het anders proberen?" zei Airyn met een hele onzekere stem. Misschien zou Loren minder agressief zijn als Airyn zou zeggen- dat Anna veel spijt heeft. Maar het klonk in de oren van Airyn best wel slecht."vergeet wat ik gezegd heb" zei Airyn en beet op haar lip. ''Anna kom, vergeet loren even." Airyn trok aan Anna's arm om haar op te laten staan.