Het meer - Hier op het terrein xD

Oke. het meer. Het is groot, zwart en diep. Het ligt tegen de rand van het verboden bos, maar hier mogen de leerlingen wel gewoon komen. Er word hier vaak huiswerk gemaakt en in de zomer wordt er ook gezwommen. Het meer bevat velen wezens onder wie de Reuzen inktvis, maar die zal de leerlingen niks doen.

Regels: Gewoon de schoolregels.
Aantal: Het is groot zat dus NO LIMIT.

Daar zat ze dan, met haar voeten in het meer, ze keek voor zich uit en zuchtte zachtjes, haar rode haren hingen langs haar gezicht, het was niet echt heerlijk weer vandaag maar juist voor Anna was dit perfect, een waterig zonnetje en veel donkere wolken waarvan je steeds maar bang kon zijn dat het ging regenen. Het maakte haar niet echt veel uit. Afijn, ze vond het heerlijk om hier te zitten, een beetje afgeschermd.

Darius liep naar het meer toe. Zijn boeken voor bezweringen in zijn handen. Daar moest hij zich echt eens op concentreren. Op de een of andere manier lukte hem sommige bezweringen maar niet. Zijn wenkbrauwen stonden gefronst en zijn blik was op de grond gericht.

Anastacia ging uiteindelijk liggen en zuchtte. Ze moest nadenken, echt goed nadenken. Ze zat nu in haar vijfde jaar en eigenlijk alle jaren had ze helemaal niets gedaan en nu moest ze toch wel wat gaan doen maar ze had er gewoon geen zin in. Zachtjes zuchtte ze en ze keek naar de wolken.

Darius liep naar een grote boom vlak naast de oever van het meer en ging daar zitten. Dit jaar zou hij nog meer zijn best moeten doen. Het was alweer het SLIJMBAL jaar. Er waren gewoon vakken die Darius nogsteeds niet kon. Ookal had hij al verschillende andere vakken erbij mogen kiezen.

Anastacia ging uit het niets rechtop zitten. Ze hoorde wat en keek op. "Darius?! Wat doe jij nou weer hier?" vroeg ze de jongen. Ze kende hem wel, nouja, kennen van dat ze hem wel eens gezien had. Anastacia glimlachte kort eventjes naar hem, hij zat toch in de buurt, nog altijd hield ze wel haar benen in het water.

Met grote ogen keek Darius op. Wie riep hem nou weer? Wat verder op zag hij een meisje zitten. Anna. Hij kende haar uit de lessen. Ze hoorde bij Slytherin. "Hoi Anastacia. Ik ben bezig voor bezweringen." Zei hij met een onzekere glimlach.

Anastacia knikte. Ze stond op en liep op blote voeten naar hem toe en plofte neer. Ze keek even naar zijn boek, naar waar hij mee bezig was. "Is het lastig? Ik ben er namelijk nog niet aan begonnen." zei ze rustig. Zoals te merken was, was ze in een goede bui, wat betekende dat voor haar de afdeling niet uitmaakte en ze keek met groene, vragende ogen op naar Darius.

"Ik vind het zelf lastib." Zei Darius en hij keek naar het boek." Maar jou zal het wel makkelijk afgaan denk ik." Vervolgde Darius en hij keek Anna aan. Het was best apart dat híj, Darius, met een zwadderaar sprak. Hij werd door bijna iedereen genegeerd en dan vooral door zwadderaars.

Anastacia knikte even. 'Waarom vind je het lastig dan?' vroeg ze hem, redelijk normaal en vriendelijk hoewel Anna wel afwezig was. Ze keek rond en beet op haar onderlip, een trekje dat ze van haar moeder had gekregen. Anastacia ging met een vluchtige hand door haar haren en keek even weer naar Darius.

"Huffelpif hea. Ik ben nooit erg goed geweest. Er zijn maar een paar waar ik goed in ben." Zei Darius en hij glimlachte triest. Darius had altijd vreselijk hard moeten werken voor school. Eigenlijk was hij alleen goed in gedaanteverwisseling en verweer tegen de zwarte kunsten.

"Hmm, maar je kan niet overal goed in zijn. Ben ik ook niet en zelfs de mensen van Ravenclaw zijn echt niet overal goed in.." zei Anna rustig en ze keek naar Darius. "Maar je hebt gelijk, dit zal waarschijnlijk voor mij heel makkelijk gaan met mijn aanleg voor bezweringen, maar toch, ik kan lang niet alles goed. Ik zou dat ook niet eens willen. Dus dat komt wel goed met je hoor." zei ze met een glimlachje.

"Jij zit toch in hetzelfde jaar als ik toch? " Zei Darius om zijn twijfels te bevestigen. Het zou namelijk ook kunnen dat Noah hem een keer Anna had aangewezen op de gangen. Dat ze in Noah's jaar zat. Dat vond Darius zo stom aan zichzelf, dat hij altijd zo twijfelde.

Anastacia knikte. "Ja, in het vijfde jaar.." zei ze rustig tegen hem. Ze ging even op haar rug liggen en keek naar de donkere wolken en vervolgens vanuit die positie keek ze naar de jongen. Ze glimlachte even, benieuwd naar waarom hij dat vroeg maar dat was al in haar ogen af ze lezen dus achtte ze het niet nodig het nog maals te benoemen./

Darius knikte. Dus dan had hij het toch goed gehad. "Dat dacht ik al" zei Darius en hij keek met een glimlach naar het meisje naast hem. Ze was knap. Dat zag hij wel, maar ze zou hem nooit uitkiezen en Darius ging echt niet alleen voor uiterlijk. Hij wist niet of hij een zwadderaar wel aan zou kunnen. Of hij dat zou overleven.

PFHAHAHHAHA XD overleven.
-

Anastacia glimlachte terug. Uiteindelijk stak ze haar hand uit en pakte ze zijn boek Bezweringen van zijn schoot en keek even naar wat ze eigenlijk aan het doen waren. "Hier kan ik je wel bij helpen.. Als je dat wilt dan.." zei ze met een glimlachje en ze hield het boek wat lager zodat ze hem aan kon kijken, iets wat misschien handig was. Anna mocht Darius wel, ondanks dat hij van Hufflepuf was. Misschien was het omdat hij een leuk uiterlijk had en misschien zouden anderen wel denken dat ze hem alleen maar gebruikte.

Darius keek Anna verbaasd aan. Zei ze nou echt dat ze hém wou helpen? Ineens dacht hij weer aan de afspraak tussen Noah en hem. "Eh er is al iemand die me met bezweringen helpt." Zei hij en hij kreeg een diepe blos op zijn wangen, al wist hij niet waarom.

----

Ja! Darius heeft een teer zieltje hoor D:

Aww. D:
-

Anastacia keek hem aan. "Ah, oké, ook goed." zei ze met een glimlachje en ze gaf hem zijn boek weer terug en keek even naar de wolken. Kort keek ze nog even naar hem en grinnikte zachtjes om zijn blos, het was schattig om een jongen te zien blozen.

Rustig liep Airyn langs het meer. Ze had eigenlijk al haar huiswerk al af dus dit was voor haar een uurtje om uit te rusten. Aan de andere kant van het meertje zag ze twee silhouetten. Airyn keek nog om haar heen en twijfelde of ze hun moest aanspreken. Kort dacht ze na en besloot toch even een gesprekje te voeren, er was toch niets beters om te doen. Ze liep er rustig naar toe.

Darius keek vlug naar zijn schoenen. Hopend dat het snel zou ophouden. God, wat was het toch irritant als je je gevoelens liet blijken zonder dat je het wou. Onzeker keek Darius Anna weer aan. "Welke vakken vind jij dan moeilijk?" Vroeg hij met een lichte glimlach. Vanuit zijn ooghoek zag hij een gestalte op doemen. Hij draaide zich er naar toe kijkend wie het was.

Het meertje was best wel groot dus het lopen ging niet echt snel. met een luie tempo liep ze naar de twee, onderweg schopte ze ook nog tegen een steentje aan. Toen Airyn vrijwel achter ze stond zei ze op een hele luie toon 'Hoi'. meer wist ze even niet te zeggen, ze had er eigenlijk ook niet echt zin in. Airyn deed nog haar haar opzij om ze beter te bekijken want het zonnetje scheen recht in haar gezicht, waardoor ze niet veel kon zien.

Anastacia keek even even naar de gestalte die eraan kwam maar richtte haar groene ogen vervolgens weer op Darius en glimlachte liefjes. "Transfiguratie en astronomie, daar ben ik niet zo goed in." zei ze glimlachend. Ze keek even naar Darius, hmm, ja, misschien was het deels omdat hij een leuk koppie had dat ze het zolang met hem volhield en ze keek even op toen een meisje er tussen kwam. "Hoi." zei ze terug, aangezien er ook niet veel meer uit diens mond kwam.

Airyn draaide haar lichaam kwartslag om en keek naar het meertje. Zuchtend besloot ze toen toch naast de jongen met donker haar te zitten. "Je mag een wens doen" zei ze met een humoristische stem. Ze zei er ook snel achteraan dat hij tussen twee meisjes zit en daarom een wens mag doen. Ze keek weer vooruit en haar blije gezichtsuitdrukking veranderde snel toen ze erover dacht dat wat ze gezegd had best kinderachtig was. Zuchtend keek ze nog is om en wachtte af wat hij als antwoord zou geven.

Darius keek verbaasd op. Waarom had iedereen toch moeite met Transfiguratie? "Ik kan je met Transfiguratie helpen als je wilt? Dat is het vak waar ik het best in ben." Zei hij. Plotseling hoorde hij iemand achter zich. Dat moest het gestalte zijn geweest dat hij net had aan zien komen. "Hoi." Zei hij. Bemoedigend glimlachte hij om het grapje. Het vond het niet leuk, maar ach. Iedereen maakt wel eens flauwe grapjes toch?

Airyn krabde even op haar achterhoofd, het was niet echt een boeiend gesprek dus vroeg ze in welke afdeling ze zaten. Ze had hun nooit eerder op Griffyndor gezien dus waarschijnlijk zaten ze in een andere afdeling.