De grote zaal - Openingstopic

Airyn zette rustig haar eten op haar dienblad en liep door de eetzaal. Na lang zoeken vond ze eindelijk een leeg plekje. Toen ze eenmaal zat keek ze even rond en zag Loren een eindje verderop. Met een hand onder haar hoofd bleef ze staren, ''ik snap wel wat anna in hem ziet'' zei ze zacht. "nobody is lucky" Ze haalde haar schouders op en begon te eten.

Eleonora had de woorden van Loren opgevangen, wat niet zo vreemd was, omdat hij nogal luis had gesproken. ze zag het meisje met de rode haren weglopen, en voelde even medelijden

Lorens nagels boorden zich in zijn handpalmen toen Anna haar zegje deed. Hij had zin om haar een mep te verkopen, maar aangezien dat alleen maar laf was deed hij het niet. Door de tranen die over Anna's wangen rolden verzachte de blik in zijn ogen wat. Hij kon er niet goed tegen dat ze huilde, maar het was verdomme haar eigen schuld. Anna's laatste woorden waren raak geweest. Loren flirte inderdaad met andere meisjes, maar niet als hij met de vrouw van zijn leven aan de praat was geraakt! "Ik flirt inderdaad met andere meisjes, maar in de afgelopen week heb ik niet eens naar een meisje geglimlimlacht omdat ik jou niet kwijt wilde!" Een enkele traan vond zijn weg naar beneden en Lorens vuisten ontspande zich een beetje, maar nog altijd was hij woedend.

Anastacia keek hem aan. Ze schudde haar hoofd en sloeg haar ogen vervolgens neer en keek naar de tafel. Ze ging weer zitten. "Weet je wat.. Je hebt gelijk. Je hebt volkomen gelijk. Ik denk Loren, dat dit mijn laatste poging was om duidelijk te maken hoeveel pijn mijn gemaakte fout me doet. En je accepteert het niet, nogmaals het spijt me. Maar ik heb geen zin om verder vernederd te worden." zei ze. Anna stond op, keek hem nog eenmaal aan, pijn in haar ogen gemengd met verdriet. "Sorry Loren." zei ze zachtjes en ze maakte zich klaar om weg te lopen.

De blik in haar ogen zorgde ervoor dat hij niet meer kwaad op Anna kon zijn. Nog voordat ze weg kon lopen, liep hij om de tafel heen en greep haar pols beet. Hij liet haar een kleine pirouette maken zodat ze borst tegen borst stonden en sloeg zijn armen om haar heen. "Beloof me dat je nooit meer zo zielig zult kijken, want daar kan ik echt niet tegen," fluisterde hij zachtjes in haar oor voordat hij zijn gezicht in haar rode haren begroef. Nee, zonder dit meisje kon hij niet leven. Dan was hij net een Gryffindor.

Anna was net van de tafel een paar stappen verwijderd en voelde hoe haar pols beetgepakt werd. Anastacia legde haar eigen armen om hem heen en snikte zachtjes. "Het spijt me zo Loren." fluisterde ze keer op keer. Ze voelde zijn warmte om haar heen, zijn geur zo heel dicht bij die van haar. Het maakte haar gelukkig en compleet.

Met zijn neus in de boeken liep Darius de grote zaal in. Hij had honger en moest nu eigenlijk wel echt eens iets gaan eten. Hij merkte dat er veel geluid was in de zaal, maar eerst reageerde hij niet. Uiteindelijk keek hij op en tot zijn schrik zag hij Anna in innige omhelzing met een andere jongen.

Airyn glimlachte toen ze Loren met Anna zag knuffelen. 'Dat kan nog interessant worden' zei ze glimlachend. Maar toen Airyn Darius zag sloeg er een bladzijde in haar hoofd om. Ze had het niet verwacht, zonder erover na te denken had ze al een beslissing genomen. Ze rende door de hele aula heen en omhelsde Darius, hopend dat hij Anna en Loren niet had gezien.

Anna had haar hoofd schuin tegen de borst van Loren gelegd en daardoor zag ze Darius binnen komen, ze zag hem schrikken en beet op de binnenkant van haar wang om niets aan Loren te laten merken. Ze wilde het niet verknallen, net nu het weer goed was. Ze wilde het nooit meer verknallen. Tot haar nog grotere verbazing zag ze vervolgens Airyn knuffelen met hem. Ze miste overduidelijk iets.

Darius voelde ineens iemand tegen hem opknallen die hem vervolgens omhelsde, maar hij deed niks. Zijn ogen bleven op Anna en de andere jongen gericht. Hij duwde de persoon die hem omhelsde van zich af en liep als verdoofd naar Anna en de vreemde jongen toe. Hij wist niet wat hij ging doen, maar hij voelde iets wat hij nog nooit eerder had gevoeld. Darius was boos.

Anastacia zag hoe Darius op hen af kwam lopen en verborg haar hoofd kort tegen de borst van Loren, ze wilde niet nog meer geruzie, ze was zo moe van de ruzies, die daarnet met Loren en degene die er nu aan zat te komen met Darius, ze was op het moment gewoon te emotioneel hiervoor.

Je zag in Darius ogen dat het hem veel pijn deed om Anna zo te zien. Zijn ogen stonden gekweld. Dit was Darius' bevestiging dat hij nergens goed voor was. Dat niemand ooit van hem zou houden.

Airyn viel tegen een stoel aan. ze voelde de pijn, de stoel stak haar in haar zij. Kreunend stond ze op en probeerde te staan. Ze boog voorover en hield aan de tafel vast terwijl ze Darius furieus aankeek. Ze wilde dat hij zich omdraaide maar dat deed hij niet. Hij was blijkbaar zo chagrijnig dat hij niets van Airyn aantrok, hij gunde haar niet eens een blik. Airyn keek hoe een aantal mensen haar aanstaarde, ze hoorde een meisje lachend "ze is vast van Gryffindor" zeggen. Dat ging voor Airyn te ver, woedend pakte ze een bord met eten en propte die in het gezicht van het meisje. Nadat ze dat gedaan had liep ze woedend de zaal uit.

Nu Darius zo dichtbij was kon Anna zijn blik goed zien. Ze maakte zich even los van Loren en keek naar hem. "Darius.." zei ze zachtjes. Ze deed zo ontzettend veel mensen pijn. Anna werd gek van zichzelf. Ze begon zichzelf echt te haten voor wat ze deed.

@ Mine Darius is depri xD Niemand kan hem troosten
_________________

Darius bleef voor Anna en de jongen staan. "Waarom?" Vroeg hij met gekwelde stem aan Anna. "Het komt door mij niet waar?" Zei hij en hij keek haar recht aan. Alles in Darius hoofd draaide om Anna op het moment. En de jongen die bij haar stond.

Joh dat had ik nog niet door XD hahah het was al duidelijk toen airyn weggeduwd werd
______________

Anna slikte. "Nee. Nee, het komt niet door jou. Het is mijn schuld. Ik had iets met Loren Darius, dat is het. Ik ging vreemd en jij bent daar de dupe van geworden.." zei Anastacia zacht tegen hem. Ze dwong zichzelf om hem aan te blijven kijken.

De tranen welden op in Darius' ogen. Hij voelde zich gebruikt. Hij had gedacht dat Anna hem echt leuk had gevonden. Misschien minder dan hij haar, maar toch. Hij slikte moeizaam en richtte zijn blik op de grond.

Anna zag dat er tranen in zijn ogen kwamen en liep naar hem toe. "Darius.. Het spijt me zo.. Het was niet mijn bedoeling om je te kwetsen. Echt niet. Ik hou van je, echt, ik ben gek op je. Maar ik hou meer van Loren.." zei ze zacht tegen hem en ze proefde de zoute smaak van haar eigen tranen al weer.

"Ik snap het wel Anna, Je kunt veel beter krijgen." Hij keek even naar de jongen naast haar."Ik snap dat je voor hem kiest. Ik ben waardeloos en zal altijd alleen blijven. het was een stomme droom van me dat ik dacht dat jij ooit mij zou kiezen. Ik had het kunnen weten." Ratelde Darius onsamenhangend.

"Darius.. Zeg dat nou niet.. Je bent niet waardeloos." Zei ze zachtjes. Anna pakte zijn hand vast. "Denk nou eens aan wat ik je eerder gezegd heb, zou ik dat gezegd hebben als ik je waardeloos zou vinden? Ik zeg altijd wat ik denk.. Waarom zou ik dat toen niet hebben gezegd?" Zei ze tegen hem. Ze verloor weer iemand in haar leven en het was weer haar eigen schuld.

"Ik weet wat je gezegd hebt, maar wat heeft dat nu nog voor waarde voor mij?" Vroeg Darius, maar er klonk geen verwijt in zijn stem. Het was een bevestiging. "Je houdt meer van hem." Zei Darius met een knik naar de jongen naast haar. "En ik begrijp het. Ik wil alleen van je horen dat ik gelijk heb. Dat het logisch is dat je voor hem kiest boven mij."

Anna schudde haar hoofd. "Ik geef je geen gelijk Darius. Het is niet logisch. Jij bent evenveel waard als dat Loren is, misschien nog wel meer dan dat ik ben dus nee. Het is niet logisch." zei Anastacia tegen hem. Ja, ze zei wat ze vond en dit was haar mening.

Ben je twee minuten weg, begint er al een heel drama... Again
_______________________________________

Loren voelde hoe Anna haar gezicht tegen zijn borst drukte. Toen hij haar iets hoorde fluisteren keek hij achter zag en zag die ene huffelpuffer staan. Hij maakt zich los uit de omhelzing en wilde wat tegen de jongen snauwen toen Anna al naar hem toe liep. Loren hoorde het gesprek met een frons in zijn voorhoofd aan zonder zich te moeien, maar toen de jongen begon over hoe waardeloos hij wel niet was barste de bom. Zonder op de protesten van Anna te letten trok hij haar achter zich en ging voor de jongen staan. Loren torende boven hem uit, wat normaal was aangezien hij zo'n zestien cm groter was. "Nu moet je eens goed luisteren. Het kan goed zijn dat mensen, inclusief ik, je waardeloos vinden, maar Anna heeft op dit moment al veel te veel geleden en ze wilt je niet kwijt." Misschien zag het eruit alsof hij vriendelijk deed tegen de jongen, maar niets was minder waar. Loren deed dit alleen maar omdat hij niet wilde dat Anna nog meer ging lijden.

Darius zag dat Anna ineens voor hem weg werd getrokken en dat de jongen naar voren stapte. Hij begon vanalles tegen Darius te zeggen en Darius hoorde het nederig aan. De jongen zou hem makkelijk aan kunnen. "Ik wil Anna ook niet kwijt, maar ik weet dat het voor mij en ook voor jou en Anna niet goed zou zijn als ik haar nog zou zien. Ik ben er nu ook pas net achter gekomen dat ik dus niet de enige voor Anna was." Die laatste zin kwam er gemener uit dan Darius had bedoeld, maar hij kon hem niet meer terug nemen.

_______________

Tja, Darius moest er nog achter komen xD