Leegstaand lokaal op de vierde verdieping.

"D-dat ben je niet! " Zei Darius zo snel dat hij over zijn woorden struikelde. "Probeer wat duidelijker te zwiepen." Hij deed het nogmaals voor, maar nu zonder de spreuk te zeggen of te denken. Zodat er niks met het kopje gebeurde.

Anna knikte en keek naar het kopje. Ze zwiepte beter, zei de spreuk hardop en het kopje veranderde weer in een volwaardig volgeltje. Kort keek Anna er naar, betoverd door de schoonheid waarna ze breed begon te glimlachen en zich half omdraaide en Darius omhelsde. 'Het is me gelukt! Dankje! Dankje Darius' en ze gaf hem een kus op zijn wang.

Darius verstijfde toen Anna zo reageerde. Hij voelde haar warme lippen op zijn wang en bijna meteen begon zijn hoofd te duizelen. Hij kon weer niks uitbrengen. Al wist hij nog zoveel dingen om te zeggen. Zijn wangen bereikte opnieuw dat uur het kookpunt.

Anastacia liet hem los en zag hem heel erg blozen. Ze keek naar hem met een vertederde blik. 'Sorry Darius als het te ongepast was, ik weet niet wat ik deed..' zei Anna zachtjes tegen hem en ze schoof een paar centimeter van hem af en keek naar hem. Hoe graag ze ook verder wilde gaan, ze herinnerde zich de woorden van Airyn..

Wat had Airyn gezegt O_o
-------
Darius schudde zijn hoofd. "H-het maakt niks uit. J-je was gewoon blij e-en terecht. Je hebt het goed gedaan met dat kopje." Ratelde Darius. Gosh waarom kon hij niet gewoon normaal doen bij Anna in de buurt.

Zie de hal op de begane grond..
--

Anastacia keek naar hem en slikte. Ze ging weer iets naar hem toe zitten pakte zijn hand. Ze speelde met zijn vingers en keek soms naar hem. 'Dankje Darius, ik wilde je je alleen niet ongemakkelijk laten voelen. Dat was niet mnijn bedoeling. Maar ik vind je gewoon erg lief..' zei ze zachtjes tegen hem en ze glimlachtje liefjes.

Ik had het net geleze. XD Fails.
-----

Darius voelde Anna hand in de zijne. Zijn hand voelde haast verlamd aan. Hij kon niet meer helder denken. Vaag drongen de woorden van Anna tot hem door. Ze zei dat ze hem erg lief vond. Darius snakte kort naar adem. Betekende dat wat hij dacht dat het deed? Hij keek Anna recht aan. Zoekend in haar ogen of ze de waarheid sprak.

Anna keek naar darius, ze slikte even en bleef met zijn hand spelen en bracht deze naar haar moond en kuste deze liefjes. Ze meende wat ze zei en ze keek hem aan. Anna bloosde wat helemaal niet bij haar paste. Anna boog zich naar Darius toe. 'Ik vind je lief.' Ze fluisterde het zacht tegen hem. Terwijl ze heel dicht bij hem was. Ze keek in zijn ogen, met rode wangen die wel een beetje bij haar rode haar pasten en haar groene ogen die er fel bij afstaken. Ja, ze meende het, ze meende het echt.

De woorden van Anastacia drongen langzaam tot Darius door. "E-echt? " Vroeg hij onozel. Hoe kon dit? Waarom zou ze hem kiezen? Darius vond dat er absoluut geen logica in zat. Nopes nul nada. Toch was hij er wel blij mee. Darius keek voor het eerst Anastacia recht aan. Hij zocht in haar ogen of ze het meende, maar kon geen enkel teken vinden dat dit niet zo was.

Hij leek haar nog steeds niet te geloven dus legde ze haar hand op zijn wang en boog naar hem toe. Zacht drukte ze haar lippen op de zijne. Het was alsof ze betoverd was door de nieuwe smaak van zijn lippen. Ze kuste hem innig, ze wilde alles proeven en ze genoot ervan, zacht streelde ze zijn wang.

Nuwhahahahha xD Hier wachte ik op >:3
-----
Darius zag Anna ineens dichterbij komen. Hij was helemaal verstijfd. Toen Anna's lippen de zijne raakte werd het mistig in zijn hoofd. Hij wist niet wat er gebeurde. Langzaam kwam de mist steeds meer op. Zijn zicht werd troebel en uiteindelijk viel Darius flauw. Dit was gewoon te veel voor hem in een keer.

Anna schrok en dat was wel zachtjes uitgedrukt. Ze maakte zich los van hem toen ze merkte dat hij niet meer bij haar was in de zin van dat hij flauwgevallen was. Ze gaf een gil van schrik en legde hem neer, wat moest ze nu? Snel stond anastacia op en opende de deur om te zien of er iemand was. 'Help! Is er iemand?!'

Fluitend liep Sam door de gangen van Zweinstein heen. Hij was vrolijk vandaag. Waarom? Gewoon omdat hij terug thuis was. Ja, Zweinstein is altijd al zijn thuis geweest. Nu kon hij als hond weer de beukwilg gaan uitdagen en lekker kinderachtig doen. Hij vond namelijk niet echt dat alle docenten even serieus moesten zijn. Abrupt bleef hij staan toen hij een meisje om hulp hoorde roepen. Met grote passen liep hij op haar af een een frons verscheen in zijn voorhoofd toen hij de jongen bewusteloos op de grond zag liggen. "Wat is er hier gebeurd?"

Ze had geluk, er kwam inderdaad iemand! Een leraar nog wel. Ze keek naar de man en bloosde toen deze vroeg wat er gebeurd was. "Darius viel flauw toen ik hem zoende." zei ze zacht, wel verstaanbaar maar zacht van schaamte en verlegenheid. Zoiets was nog nooit bij haar gebeurd en het was echt iets voor haar om bij haar te gebeuren. Kort beet Anna op haar onderlip en liep weer naar Darius toe. Ze tilde zijn hoofd op en legde deze op haar schoot neer toen ze bij hem was gaan zitten.

Darius gehoor was vaag aanwezig gebleven. Af en toe hoorde hij Anna's stem en tot zijn verbazing hoorde hij nu ook een mannen stem. Raar. Die was er nog niet geweest. Waarschijnlijk was hij aan het halicuneren. Verwoed probeerde hij zijn ogen open te doen, maar dit lukte tot zijn ergenis niet.

Anna streelde zachtjes zijn haren.. "Wordt nou wakker.." zei ze zachtjes tegen hem. Ze slikte, ze had hem gezoend, maar buiten dat besefte ze nu pas dat ze een fout begaan had daardoor. Toch bleef ze bij hem zitten en door zijn haren strelen, dat was wel het minste wat ze kon doen voordat ze zijn hart, en deels haar eigen, in duizend kleine stukjes zou breken.

Darius' oogleden bewogen spastisch, proberend om open te gaan. "A-anna..." Fluisterde hij. Hij voelde haar handen zijn haar strelen. Betekende wat er net gebeurde nou dat hij en Anna nu wat hadden of hoe zat dat nou? Dat was wat Darius zich af vroeg op dit moment.

Darius fluisterde iets, Anna herkende haar naam erin en ze slikte. "Ik ben bij je Darius." zei ze zachtjes. Ze keek een beetje triest naar zijn knappe gezicht, en zijn mooie ogen die jammergenoeg nu gesloten waren maar waar ze ook zeker helemaal voor gevallen was. Maar het was iets dat niet kon, want ze was ook gevallen voor Loren, misschien nog wel erger zelfs..

Darius' ogen gingen langzaam open. Hij keek recht in Anastacia's ogen. "H-hoi." Zei hij. Hij voelde zich best stom. Zijn wangen begonnen ook alweer rood te worden. Waarom kon hij niet wat zinnegers verzinnen.
----
Anna en Loren liggen kwa karakter ook meer bij elkaar

Anastacia glimlachte. "Hee, welkom terug." zei ze glimlachend. Ze deed nog net geen vreugdedansje, maar dat was meer omdat ze Darius'hoofd op haar schoot had gelegd. Ze keek naar hem en glimlachte eventjes, al voelde ze zich rot.

_
True, maar hoe moet Anna het ooit aan Darrie vertellen?

Darius zag de twijfel in Anna's ogen. Vrijwel meteen ging hij rechtop zitten. "Anna, wat is er? " Vroeg hij bezorgd. Hij wist niet zeker hoe het nu zat tussen hen, maar nog altijd had Darius de aandrang om mensen te helpen als ze het moeilijk hadden.

----
Ik denk gewoon zeggen. Darius zal daarover in bij zijn van Anna niet huilen. Daar is hij juist weer heel sterk in. Zijn gevoelens onderdrukken die negatief zijn.

Anastacia keek hem geschrokken aan, ze was diep in gedachten verzonken geweest. "Oh, euh, niets.. Niets." zei ze hem met een faal glimlachje. Ze ging even door haar haren heen en keek naar hem.

"Anna, ookal ken ik je nog niet lang. Ik kan het zien als er iets mis is met iemand. Dat zie ik gewoon. Voor mij zijn gezichten net boeken. Je kunt ze lezen." Zei Darius en hij legde zijn hand voorzichtig op Anastacia's been. Troostend.

Anastacia keek naar hem en schudde haar hoofd. "Nee. Nee Darius." zei ze tegen hem. Anna stond op en keek naar hem. Ze voelde tranen prikken achter haar ogen en keek naar de grond. "Darius.. Ik.. Ik.." zei ze zacht en ze voelde tranen over haar wangen rollen.

Darius stond ook op. Wat te snel, want er begonnen zwarte vlekjes voor zijn ogen te dansen, maar die negeerde hij. Hij liep naar Anna toe en sloeg een arm om haar heen. "Het is al goed Anna. Je hoeft het niet te zeggen als je dat niet wilt." Zei Darius troostend.