De binnenplaats.

Je komt op de binnenplaats via een grote poort, maar niet alleen dat, ook via de verschillende gangetjes eromheen kun je hier komen. Via de gangen eromheen kun je bij verschillende lessen komen en ook naar het buitenterrein gaan. De binnenplaats is ruim en je hebt verschillende plekken om er te zitten. Het is vaak redelijk druk hier en in de winter ziet het er prachtig uit met al het sneeuw dat er meestal ligt.

Regels: De standaard regels.
Personen: Het is redelijk groot, niet echt een limiet dus.

Slenter, slenter. Loren had totaal geen zin om zijn voeten fatsoenlijk op te tillen en al helemaal niet om voor andere mensen uit de weg te gaan. Sommige leerlingen gingen zelf aan de kant, sommigen moest hij zelf aan de kant duwen. Na een tijdje kwam hij eindelijk bij de plaats waar hij moest zijn en plofte neer. Zijn tas gooide hij naast zich neer en keek met zijn bruine ogen even over de binnenplaats. Hij zag bekende en onbekende mensen van vanalle afdelingen. Sommige leerlingen wierpen hem een hatelijke blik toe, die hij beantwoordde met een grijns.

Jacelyne zat al een tijdje op de binnenplaats. Ze zat op de grond, nouja op haar vest, tegen de muur aan. Haar knieën had ze een stukje omhoog getrokken en die dienden als tafel voor haar schrijfblok. In haar rechterhand had ze een potlood waar ze zachtjes op beet terwijl ze nadenkend naar het, nog lege, papier staarde. Ze had toen ze hierheen kwam zoveel inspiratie gehad om te schrijven, maar dat leek nu allemaal verdwenen.

Haar ogen stonden scherp toen ze de binnenplaats op wandelde. Daarnet had ze even flink op een aantal bezweringen geoefend, haar ogen stonden nog scherp van de inspanning van daarnet. Ze zuchtte en probeerde zich een beetje te ontspannen terwijl ze random ergens ging zitten, zonder echt te kijken. Ze liet haar hoofd in haar handen zakken en liet de mensen langs zich lopen, zonder er op te letten. Ze was moe, van de dag, veel les, veel huiswerk.

Cosette liep, om zich heen kijken, de binnenplaats op. Ze had besloten de school eens te gaan verkennen, als ze hier het hele jaar toch nog moest rondhangen. Ze had het niet leuk gevonden, van school veranderen, maar het moest, zelfs al was het niet haar schuld dat ze van Beauxbatons was gestuurd. Met een diepe zucht liet ze zich op een muurtje neervallen en keek ze naar de mensen op de binnenplaats. Ze kende nog bijna niemand. Nou ja, bijna? Gewoon echt niemand. Daar moest echt eens verandering in komen.

In een hoekje van de binnenplaats zat Eleonora een boek te lezen. het was heel intrigerend, en ze merkte niets van haar omgeving. nouja, ze zag één meisje op een muurtje zitten. iets aan het kind trok haar aandacht, en Eleonora bleef haar stiekem in de gaten houden

Cosette haalde een hand door haar donkerbruine haar en wierp haar blik even op de lucht. Van hier zitten leerde je ook niemand kennen he? Ze keek opnieuw naar de mensen en stond uiteindelijk op. Ze liep naar een meisje toe dat in de hoek een boek zat te lezen. Misschien kende ze het boek wel en had ze in ieder geval een gespreksonderwerp. 'Hallo!' zei ze vrolijk, met haar vreselijk Franse accent. 'Wel boek lees je? Ik dacht het te herkennen.' Dat was natuurlijk niet waar, maar het was ook zo raar om uit het niets tegen iemand te gaan praten.

Eleonora moest heel even omschakelen. het meisje praatte met een Frans accent, net zoals haar tante altijd deed, dus omschakelen lukte wel, en ze verstond het nu gemakkelijk. ze glimlachte. 'Het gaat over faunaten en de straffen voor ongeregistreerde faunaten.' Eleonora deed haar boek dicht en legde het naast zich neer. 'Hoe heet je?' vroeg ze geïntresseerd

Cosette hield haar hoofd even schuin, alsof ze nadacht of ze het boek kende maar schudde toen haar hoofd. 'Nee, dan was het toch een andere.' Ze glimlachte vriendelijk. 'Cosette d'Auvergne. Ik ben pas hier op school. En jij bent?'

'Eleonora Eloïse Vangeard, maar iedereen noemt me Eleonora.' ze lachte. 'Ik was aan het kijken welke straf ik zou kunnen krijgen als ik gesnapt werd,' zei Eleonora zachtjes, en ze legde een vinger op haar lippen.

'Aangenaam!' Cosette keek even naar de plek naast Eleonora. 'Vind je het goed als ik hier ga zitten?' Zonder op antwoord te wachten ging ze toch gewoon zitten, als het niet mocht stond ze wel weer op. 'Ben je een faunaat dan?' vroeg ze gefascineerd. Ze had bewondering voor mensen die daartoe instaat waren. Zelfs betwijfelde ze of ze het ook zou kunnen.

'Ga maar zitten hoor,' zei Eleonora vriendelijk. ze had heus wel door dat dit meisje vrienden zocht, en Eleonora vond het helemaal niet erg om daarbij te helpen. ze knikte. 'Ja, maar ik ben een ongeregistreerde faunaat. ik wou we opgeven, maar het is er de laatste tijd niet van gekomen, snap je?' Eleonora glimlachte weer en keek Cosette aan. 'En jij? kan jij iets bijzonders?'

Cosette knikte begrijpend. 'Zijn de straffen erg?' Ze had geen idee welke straf erop stond, maar het leek haar niet dat het een erg milde zou zijn. Ze schudde lichtjes lachend haar hoofd. 'Nee, echt talenten heb ik niet. Ik heb eens een.. ehm, hoe noem je dan? Een poging gedaan? Ja, een poging gedaan tot piano spelen, maar dat is niet echt gelukt.'

Eleonora haalde haar schouders op. 'Je staf wordt in tweeën gebroken en je mag nooit meer toveren.' zei ze onverschillig. ze lachte om de woorden van Cosette. 'een poging gedaan? oftewel: het lukte niet?' Eleonora smilet.

sry, moet gaan. ben er morgen weer, chou

Cosette grimaste bij het idee dat haar staf in tweeën gebroken zou worden. 'Dan zou ik me liever opgeven. Ben je het nog van plan?' Ze knikte. 'Nee, het lukte niet echt. Volgens mij heb ik echt geen gevoel voor ritme.' Ze trok een beteuterd gezichtje. Ze had het echt jammer gevonden, ze hield van muziek.

Doei! xx

Eleonora haalde haar schouders op. 'Ik ben ven plan deze zomervakantie me op te geven, maar ik heb er nu niet zo'n zin in.' Ze glimlachde weer even. 'Heb je wel eens geprobeerd te zingen? omdat er hier geen muziek geluisterd kan worden via muziekapparaten ben ik maar gaan zingen.'

Cosette schudde haar hoofd. 'Nee, zingen moet je mij echt niet vragen. Dat klinkt verschrikkelijk.' Ze zong thuis altijd en het geklaag van haar ouders vertelde genoeg over aan zangkunsten.

Eleonora lachte. 'Aj, geen muzikaal talent dus.' Eleonora verviel even in stilzwijgen terwijl ze met haar toverstok speelde. ze wou dit kind best beter leren kennen.
'In welke klas zit jij eigenlijk?'

Opnieuw schudde Cosette haar hoofd. 'Nee, dat kun je wel stellen. Ik zit in het vijfde jaar. Jij?' Ze keek het meisje vragend aan en besefte zich dat ze haar naam helemaal niet wist. 'Hoe heet je eigenlijk? Ik ben Cosette.'

dat wist ze wel, maargoed xD

Eleonora glimlachte weer eventje. 'Ik ben Eleonora. en ik zit in de zesde.' Eleonora dacht heel even na. 'Jij hebt dit jaar SLIJMBAL-examens, toch?'

oh, vergeten, haha.

Cosette knikte. 'Volgens mij wel ja. Ik weet nog niet echt veel van wat er gaat gebeuren aangezien ik pas sinds dit jaar hier ben.'

'Mijn halve klas lag met examen-stress op de ziekenzaal.' mompelde Eleonora. er flitsten zwarte vlagen voor haar ogen langs, alsof ze verdrietige herrineringen had. ze schudde haar hoofd en stond op. 'Als je meeloopt, zal ik je laten zien wat van faunaat ik ben'

Cosette slikte even. Nou eh, dat was bemoedigend. Ze wilde liever niet op de ziekenzaal eindigen. Enthousiast knikte ze bij het voorstel. 'Ja, dat lijkt me tof!'

Eleonora dacht diep na. 'hm, waar kan niemand anders ons zien...' zei ze zachtjes. niet iedereen hoefde te weten dat ze faunaat was, alleen dit meisje vertrouwde ze volkomen.

'Ehm..' Cosette dacht even na, maar wist niks te bedenken. Logisch, ze wist amper plekken hier. 'Is er geen bos of zo?' Ze dacht een bos gezien te hebben toen ze buiten liep.