Het trappenhuis.

Cosette haalde haar schouders op, het was ook maar een voorstel. 'Zoals ik al zei, ik ken hem niet, dus ik heb geen idee hoe je dit kunt fixen.'

Anastacia keek naar dat kind en zuchtte. Ze greep even naar haar hoofd. "Pff. Ik had ook niets anders verwacht. Maar ik moet gaan, ik heb geen zin om van de trap af te donderen." zei ze tegen het meisje.

'Welterusten,' zei Cosette maar, aangezien ze zag dat de slaappillen begonnen te werken. Ze dacht even na waar de bibliotheek ook alweer was, niet dat ze het zo nog eens moest vragen, maar wist het alweer.

Anastacia grinnikte. "Zal wel." zei ze en ze slenterde weer verder de trp af nadat ze het meisje de rug toe had gekeerd.

Cosette liep naar boven richting de bilbiotheek c:

New
-

Beth liep met een brede grijns op haar gezicht de trappen op, samen met Niãra. Ze schoot enkele eerstejaars al een arrogante blik, en ze vond het steeds meer jammer dat ze zelf niks mocht uithalen. Misschien zou ze het toch doen, een kindje, daar kwam ze vast niet achter, toch?

Alsof Niãra haadr gedachten las zei ze iets. 'Jij mag ook wel een paar kindjes plagen hoor, als we dan toch gesnapt worden zeg ik wel dat ik het was.' Ze liep door naar een mooie overzichtelijke plek, waar ze verschillende kleine kinderen zag rondrennen. ze pakte haar toverstok.

'Serieus? Nice, dankje.' Beth glimlachte eventjes, een glimlach die zelfs aardig leek, maar die veranderde alweer snel in haar gebruikelijke, zelfverzekerde grijns. Ze pakte haar toverstok uit haar zak. Ja, ze wist dat er gezegd werd dat je je toverstok het beste niet in je zak kon bewaren, maar dit was Beth, en Beth negeerde alles.

oww, ben de naam van de spreuk kwijt... levicorpus? weetniet meer.
~
Niãra bekeek de groepjes eerstejaars en wees toen op een meisje met oranje-rood haar. ze grijnsde

Ja, levicorpus.
-

Beth keek zorgvuldig om zich heen, op zoek naar de specifieke kinderen die net zo erg voor haar voeten hadden gelopen. Toen ze ze zag werd de grijns op haar gezicht alleen maar groter. Ze richtte haar toverstok op een van de drie.

'Één, twee, drie!' mompelde Niãra zachtjes, en de spreuk (nonverbaal) flitste naar het meisje. deze liet haar boeken vallen en hing op kop in de lucht.

Ook non-verbaal voerde Beth de spreuk op het jongetje af. Deze schrok hier, natuurlijk, van waardoor hij een heel meisjesachtig kreetje slaakte toen hij op zijn kop de lucht in ging.

Niãra stikte bijna van het lachen. er hingen twee kinderen op kop, en iedereen keek angstig naar hen, en naar de anderen. Niãra richtte onopvallend op een jongen die in hetzelfde groepje had gelopen als het meisje.

'Oh heerlijk dit,' zuchtte Beth. Ze richtte haar staf op het andere jongetje en voerde de spreuk ook op hem af.

nu hingen er vier kinderen in de lucht. anderen begonnen te gillen en probeerden zo snel mogelijk weg te komen. Niãra vuurde nog een paar spreuken af. toen keek ze Bethany aan. 'Wegwezen, naar de bibliotheek. als we hier gezien worden zijn we erbij.' met deze woorden stopte ze haar toverstok weg en keek Beth aan

Beth keek Niãra met een beteuterd gezicht aan terwijl ze haar toverstok liet zakken. 'Moet het echt?' jammerde ze. Ze begon er net veel plezier in te krijgen. Met een zucht stopte ze haar toverstok weg.

'we kunnen nog een minuutje blijven kijken naar de chaos die we verorzaakt hebben.' fluisterde Niãra. 'Maar ondertussen lopen we richting de bieb, oké?'

'Fijn,' mopperde Beth terwijl ze richting de bilbiotheek begon te lopen, maar haar blik verliet de chaotische kinderen geen seconde, misschien om te knipperen.

Niãra liep mee, dit was waar ze voor op Hogwarts zat. zo was ze nu eenmaal. ze grijnsde bij het zien van de doodsbange gezichten en de kinderen die op kop hingen. deze hadden rode hoofden en leken niet al te blij

'Oh, shit,' mompelde Beth toen ze een leraar de hoek om zag komen. Ze pakte Niãra's pols vast en trok haar vlug mee de andere hoek om.

Niãra had de leraar ook gezien, en bleef doodstil staan. de leraar rende voorbij en Niãra kwam snel de hoek uit, keek Bethany aan. 'Snel, wegwezen.' ze gleed als een schaduw door de leerlingen heen en was snel uit de drukte.

Beth volgde haar vlug. Ze mocht echt niet betrapt worden, dan was het dagdag Beth, zoek maar een nieuwe school. Alsnog kon ze het niet laten te grijnzen naar de kinderen toen ze langs hen kwam. Het was gewoon leuk.

Toen ze eenmaal uit de drukte waren ging Niãra op in een rol van een vierdejaars die drukte zag een paar trappen hoger, en ze fluisterde Beth iets in haar oor. 'Wat zou daar nou gebeurt zijn?'

'Geen idee!' Beth probeerde zo verbaasd mogelijk te klinken. Dat ging goed, want haar acteerkunsten waren aardig verbeterd na al die jaren smoesjes bedenken en uitvoeren.

'Zullen we maar niet gaan kijken? straks gaan ze ons nog verdenken.' Een laagdunkend lachje van Niãra. ze keek nog eens naar de chaos. er waren een paar leraren bezig om de kinderen weer op de grond te zetten, wat voor extra oplawaai zorgde.