De bibliotheek

Eleonora keek op. 'Dat weet ik ook wel, en dat doe ik ook. maar af en toe komt het terug, dan wordt je overvallen, en dan komt het er allemaal uit.'
Ze veegde de tranen van haar wangen en keek Gabriëlla aan.'Ik vind het heel erg voor je. dat van je zusje.'

Gabriëlla kreeg nu ook tranen in haar ogen. 'Ik snap precies wat je bedoelt! Ze keek Eleonora aan. 'Ik probeer me telkens groot te houden maar soms dan breek je gewoon.' Een traan rolde over haar wang, ze veegde hem weg. 'Ze was pas 9 jaar.' Ze keek naar beneden en veegde nog wat tranen weg. 'Het is gewoon zó oneerlijk.'

'Ja, dat is het..' Zei Eleonora. Ze rilde, en tranen bleven komen. snel legde ze haar boek weg, zodat er geen tranen op zouden komen, en haar tranen rolden over haar wangen, op haar knieën. Eleonora is gebroken.

Gabriëlla knikte. Ze had gemerkt dat ookal dat zij er ook moeite mee had te accepteren dat haar zusje er niet meer was, Eleonora had er nog veel meer problemen mee. Dit was een situatie waar Gabriëlla niet zo heel erg goed mee om kon gaan: iemand die ze niet goed kende die helemaal gebroken was, en zij was de enige in de buurt. Behulpzaam sloeg ze een arm om Eleonora heen.

'Dankje,' fluisterde Eleonora zachtjes. het was niet zo zeer dat Gabriëlla echt iets zei om haar te troosten, maar dat ze er was. dat ze begreep wat Eleonora had meegemaakt. de tranen hielden op met komen en Eleonora veegde haar wangen droog. ze glimlachte waterig. 'Ik zie er niet uit.'

Jacelyne liep de bibliotheek binnen. Ze legde de twee boeken die ze vast had voor Madame Pince neer. 'Deze kom ik terug brengen,' zei ze met een vriendelijk glimlachje. 'Is het goed als ik nieuwe uitzoek?' Madame Pince knikte. 'Bedankt,' zei Jacelyne en ze liep verder de bibliotheek in.

Airyn zat aan een tafel en tuurde naar buiten, ze had helemaal geen zin om haar boek te lezen.
Ze haalde diep adem en sloeg een bladzijde om. "gefocust Airyn" en staarde naar de kleine lettertjes in haar boek. Na de eerste regel vond ze het al genoeg "morgen lees ik de rest wel" zei ze vermoeid. Airyn zag een meisje de bibliotheek inlopen en dacht dat misschien zij het boek zou hebben gelezen. "Heb jij dit gelezen" zei Airyn en wees naar het boek wat ze in haar handen had. Hopend wachtte ze op haar antwoord.

Jacelyne draaide zich verbaasd om. 'Hmm?' Ze keek het meisje vragend aan en wierp toen een blik op het boek. 'Ehm, niet dat ik weet, sorry.' Ze had veel boeken gelezen, maar deze kon ze zich niet herinneren. 'Is het wat?'

"jammer" zei Airyn met een zuur gezicht. "Ik moet het eind deze week uitgelezen hebben, maar ik hou niet echt van lezen". Het was een vrij dik boek, 450 pagina's met te kleine lettertjes. Het moest van school, anders was Airyn er nooit aan begonnen, niet dat zo ook echt begonnen is. "toch bedankt" zei Airyn en liep naar de boekenkast naast het raam. Daar ging ze tegen aan leunen, "ik moet ooit beginnen met lezen" zei ze met een diepe zucht. Na een tijdje gelezen te hebben duurde het voor haar een eeuwigheid, maar het bleek maar 20 minuten te zijn. Ze keek weer om naar het meisje met donker haar, ze zat er nog steeds. "wat een geduld" grinnikte ze zacht.