Okay okay, mijn verhaal.

Ja, ik ben bezig met dit voor een boek maar ik wil weten of het goed is, ik zal een stukje plaatsen en als het goed is en aanslaat wat meer.
_____________________________-

Hoofdstuk 1. Het halen van de Uitverkorene.

Een azuurblauwe lucht en toch een waterig zonnetje. Maar eigenlijk had je over het weer weinig te klagen. Het was net begin zomer en ondanks dat het al zomervakantie was en iedereen hoopte op warmer weer was het niet koud. De zon scheen waterig maar wind was er niet op het moment. Windstil met een brandende zon zorgde toch voor de gewenste warmte. Zo vond ook Azilia dat. Ook voor haar was het zomervakantie en vakantie betekende dan ook echt vakantie. Net zoals vandaag, ze lag in een van de ligstoelen die haar ouders vorig jaar hadden aan¬geschaft nadat haar broer de oude versie ervan kapot ge¬maakt had tijdens zijn slagingsfeestje. Misschien was het toen iets te laat geweest omdat hij een paar maanden er¬voor al geslaagd was maar hij wilde ook wat mensen er¬bij hebben die gewoon zijn vrienden waren en wat lager zaten. Vandaar dat hij besloten had te wachten, aardig van hem. Maar daarom hadden haar ouders maar besloten om nieuwe stoelen te kopen en Azilia had erop gestaan dat ze mee mocht met uitkiezen. Natuurlijk had ze daar¬door een grote invloed erop gehad.
Nu lag ze dan ook heerlijk met een van haar favoriete boeken op die ligstoel te lezen. Het boek dat ze in haar handen had was niet heel erg dik, misschien zelfs kinder¬lijk dun te noemen maar het was een boek dat Azilia he¬lemaal liet ontspannen en dat was net wat ze nodig had. Haar broer was namelijk met wat vrienden een week¬endje weg en haar ouders waren met z’n tweeën naar New York gegaan. Azilia had het natuurlijk geen pro¬bleem gevonden want de afgelopen jaren kon ze steeds beter met haar broer opschieten en maakten ze veel min¬der ruzie dan vroeger. Een rede waarom ze er nu geen probleem van maakte om het huis met hem te delen.
Toch was het niet overal even vredig en warm zoals in Sallié. Waar Azilia genoot van haar rustig spraken twee mannen op een ongekend machtige plek over haar. Nee, we hebben het niet over Amerika. We hebben het over Somia. Het land waar alles kon, dat zeiden ze dan. Vroe¬ger. Toen de duisternis zich nog niet over de witte wereld gerekt had. Nu is het in verval. Niet een land maar een hele wereld. Een dimensie die naast die van ons lag. Het was totaal anders. De mensen leefden daar nog in de middeleeuwen terwijl bij ons die allang voorbij waren. Er was daar alleen een groot verschil met onze middeleeu¬wen, zij geloofden in magie. Ze geloofden er niet alleen in, ze aanbaden het. Ze beheersten en beoefenden het. Maar ook dat stierf uit toen de duisternis er kwam. De duisternis komt in vele vormen en dit maal was dat de vorm van een mens. Een koning nog wel. De koning van Somia. Ja, deze koning was de duisternis. Al behoorden mensen hem niet zo te noemen, iedereen wist dat het zo was, het was een dictator en door hem waren de eens zo prachtige witte straten zwart en donker geworden. Het enige licht dat er vaak nog brandde als het avond begon te worden was het licht van de straatlantaarns, die be¬stonden uit kaarsen of kleine olielampen en zelfs die hadden de neiging om het te begeven. Mensen mochten het dus niet meer beoefenen van hun koning op straffe van de dood. En als dat je straf was dan luisterde je wel. Op sommigen na dan, want bij elke strenge koning was er een verzet. Er waren rebbelen. En deze rebbelen waren erg belangrijk. Zeker voor de komende tijd. Ze wilden de koning namelijk van de troon en de rechtmatige eigenaar erop hebben.
En om die eigenaar te vinden was Azilia nodig. Die taak was door het Genootschap gegeven aan Pancha. Een oude man en een oud lid van het Genootschap. Hij be¬heerste krachtige magie die in jaren al niet gezien was, maar hij was verzwakt. Toch wilde het Genootschap het hebben dat Pancha Azilia begeleide. Pancha woonde net buiten Mitya, een van de belangrijkste steden van Somia. Het was een handelsstad en een van de weinige steden die zichzelf schoon wist te houden. De industrie bouwde zich namelijk op de laatste jaren en vele steden raakten vervuild. Maar Mitya niet. Pancha leefde in een kasteel, al noemde hij het liever zijn thuis. Het gebouw was groot, met vier torens, een op elk windpunt. Het gebouw was namelijk niet vierkant maar rond. Net een kompas. Iedereen in Mitya kende het kasteel waar de tovenaar woonde. Maar, bijna niemand wist echt te vertellen wat hij daar deed. Misschien kon Tinel je het vertellen, als je hem eenmaal te pakken kreeg.
Tinel was de leerling van Pancha. Zijn laatste had hij beloofd aan het Genootschap. Hij had al teveel fouten gemaakt als het om leerlingen ging en daarom was Tinel ook zijn gelijke geworden. Niet als het om kracht ging maar wel als het om andere dingen ging, gedachten, me¬ningen. Pancha kon goed met Tinel opschieten en dat was geheel wederzijds. Maar soms hadden de twee man¬nen wel hevige discussies. Net zoals ze nu weer eens hadden. Dit keer over het halen van Azilia naar Somia. Het Genootschap had namelijk aangegeven dat het snel moest gebeuren, omdat ze niet alle tijd meer hadden en hun koning steeds sterker begon te worden. Maar nu spraken ze alleen over het halen van Azilia, wanneer dat gebeurd moest worden en hoe. Nou was de vraag hoe niet zo moeilijk want Pancha had de kracht om tussen de twee dimensies door te reizen al kostte het hem wel veel kracht. Ook kon hij er niet al te lang blijven dus ze moesten goede argumenten bedenken om haar over te halen. Pancha verwachtte niet dat ze zo mee zou gaan. Maar buiten al die dingen was alleen nog de vraag over wanneer ze Azilia zouden halen. “Ik vind dat we dat van¬avond moeten doen.. We hebben toch alle tijd.” Klonk een jonge stem. Overduidelijk van een man maar nog een jong persoon. Hoogstens drieëntwintig. Vervolgens klonk de stem van een oude man: “Nee Tinel. Ik heb tijd nodig voor de voorbereidingen, minstens een week. We kunnen volgende week pas gaan.” “Maar je hoorde wat het Ge¬nootschap zei! Ze hebben al een keer gezegd dat we op moesten schieten!” “Dat weet ik Tinel.. Dat weet ik. Maar ik heb ook mijn voorbereidingen nodig.” “Nou.. Uhm..” Mompelde Tinel. Hij probeerde duidelijk iets te verbergen. “Wat is er?” vroeg de oudere man, gelijk alert. “Ik heb de voorbereidingen al getroffen..” Zei de jongen uiteindelijk eerlijk. De oude man keek hem ver¬moeid maar glimlachend aan. “Geef me eventjes. We vertrekken vannacht, niemand mag ons zien. Zorg dat alles klaar staat. Begrepen?” zei hij. De jongen knikte en werd vervolgens, met een wuifje van de gerimpelde hand, weggestuurd uit de kamer.

poehpoeh dat is een groot stuk tekst xd

heb een beetje gelezen, maar ik moet zeggen het verhaal begint goed

#jaloers haha

Ik kan het wel verkleinen als dat makkelijker leest? Ik typ over op a-5 formaat dus wist niet precies hoe groot het uit zou vallen.
En dankjewel.

Wat zijn al die streepjes in de tekst?

Ah, dat is zijn dus de plekken waar in het a-5 formaat het woord zo wordt gedaan dat hij in tweeën gesplitst wordt om minder ruimte in beslag te nemen, bijv: Ge-
groet

¬¬
o

.__.

Maar buiten dat?

Wel leuk, maar het is ietwat langdradig. Ik weet niet waarom, maar het lijkt een gewone uitleg te gaan, geen tekst dat je blijft boeien.

Okay. Daar zal ik aan gaan werken.

-Ik geef graag kritiek, oke-

kom ik aan met mijn schrijverskoppie, nee grapje.

ff lezen...

....

ik heb het gevoel dat pas in de laatste alinea het verhaal begint, en (maar dat licht aan het wist op zwart) de letters gaan door elkaar rollen.

maar de laatste alinea, waar de twee personen in gesprak zijn, lijkt al veel meer op het begin ven een verhaal dan de eerste alinea's.

^En ja, dat is mijn mening, daar hoef je het niet mee eens te zijn xD^

Nee, maar ik vind het prettig om meningen te krijgen, dan kan ik daar wat mee gaan doen en het verbeteren.

nou, dans wens ik je heel veel succes, en ik ben wel benieuwd naar het volgende hoofdstuk :-D

Hahaha, dit was niet het gehele hoofdstuk hoor.

Serieus?

*Kijkt van dat stukje hoofdstuk naar haar eigen hoofdstukje op Quizlet*

Die van mijn zijn nog maar de helft van deze o_O

Tja, ik ben op Word ook nog niet klaar met hoofdstuk 1.

Hoe kun jij zo'n lange hoofdstukken maken??

Nou, ik schrijf op A-4, echt schrijven, en dat is zonder hoofdstukken en in dat schrift ben ik op blz. 46 dus nu ben ik het aan het overtypen en dan wordt het heel veel aangezien het steeds meer wordt.

ahzow xD

Ghehehe, ik ben er ook al drie jaar mee bezig.

Ik ook zoiets met een verhaal xD

Geen zin meer om verder te schrijven

Ik dus wel.

Je schrijft goed, ga je hier ook meer posten?

Ja, waarschijnlijk komt zometeen het volgende gedeelte van H1.