Room of Requirement

De kamer van Hoge Nood is, zoals de naam al zegt, alleen te vinden in geval van hoge nood. Onder huiselfen wordt de kamer ook wel de Kamer van Komen en Gaan genoemd.

De kamer ligt in een gang op de zevende verdieping, tegenover het schilderij waarop Barnabas de Onbenullige is afgebeeld, die trollen probeert te leren balletdansen. Men kan er komen door er drie keer langs te lopen en sterk te denken aan datgene wat je nodig hebt. Uiteindelijk zal dan de kamer veranderen in wat de zoeker nodig heeft.

Personen: de kamer kan vele gedaantes aannemen dus er is niet echt een limiet.

Regels: Echte regels zijn er niet, probeer alleen niets stuk te maken.

Na zo'n twintig keer bijna de grond op gesmakt zijn bereikte ze eindelijk de zevende verdieping. Loren had zijn lippen met tegenzin van die van Anna losgemaakt en liep drie keer langs de muur geen terwijl hij een zin altijd in gedachten herhaalde: Ik wil een gezellige plaats zonder pottenkijkers. Na de derde keer verscheen de deur die hij wilde zien en met een grijns op zijn gezicht deed hij met moeite de deur open. In de kamer zette hij Anna op de grond. "Wat vind je ervan?" De jongen gebaarde naar de kamer en keek Anna vragend aan.

-Aan jij de eer om te verzinnen hoe de kamer eruit ziet xD

Anastacia had moeten lachen, elke keer dat ze bijna vielen. Nu had Loren drie maal heen en weer gelopen. Hij liep nog altijd met haar naar binnen en zette haar toen op de grond. Glimlachend keek ze rond. Ze zag een knapperige open haard, een grote, bijna vierkant vormend bank om een tafel heen, een kastje met glazen en een rek met drinken en aan de andere kant stond iets dat op een bed leek al wist ze dat niet zeker. "Geweldig!" zei ze vrolijk glimlachend. Ze kwam even overeind en keek hem aan. Ze pakte zijn hand vast en draaide zich met een rondje weer tegen hem aan.

Loren moest toegeven dat de kamer echt geweldig was, net als Anna zei. Hij sloeg zijn armen om haar heen en drukte haar tegen zich aan terwijl hij een kus op het puntje van haar neus gaf. Daarna pakte hij haar hand vast en trok haar mee naar de zetel. "Wil je wat drinken?" Met zijn vinger gleed Loren over de flessen en kon wel dansen van plezier toen hij de etiketten las: Pompoensap, boterbier, water, oude Klare's jonge borrel, .... Met een soepele beweging trok hij Oude Klares Jonge borrel uit het rek en goot voor zichzelf wat in. Daarna keek hij Anna vragend aan.

Anna glimlachte. Ze ging ergens zitten en keek Loren na toen hij naar de flessen liep. "Natuurlijk! Is er boterbier?" vroeg ze hem glimlachend. Ze beet zachtjes op haar onderlip en keek hem vrolijk aan, ja, ze was echt helemaal weg van hem en dat mocht hij best merken en weten. Kort ging ze met een hand door haar haren heen en keek naar hem. Haar schoenen had ze niet eens meer aangedaan in de leerlingenkamer dus waarschijnlijk stonden die daar nog en op blote voeten was ze hier nu. Ze keek even naar haar tenen en grinnikte.

"Boterbier?" vroeg Loren terwijl hij de fles pakte en twee glazen vol goot. Hij grinnikte om Anna's blik, liet zich naast haar neerploffen en trok haar tegen zich aan. Voorzichtig zette hij de twee glazen op de tafel en kuste Anna zachtjes op haar mond. "Weet je..." Een kus "Dat je..." weer een kus. "Het leukste meisje bent dat ik ooit ontmoet heb?" Nog een laatste kus. Loren ging onderuit gezakt zitten en keek Anna met een liefdevolle blik in zijn ogen aan.

Anna knikte en glimlachte. Ze keek naar Loren en glimlachte toen hij weer zat en bleef tegen hem zitten. Anna kuste hem terug op de momenten dat hij haar een kus gaf en glimlachte verliefd toen hij klaar was. "Hmm.. Misschien.." Antwoordde ze zachtjes aan hem en ze kuste hem kort eventjes. "Jij bent ook de leukste jongen die ik ooit ontmoet heb. Dus ik denk dat ik een keertje geluk heb.." zei ze zacht tegen hem waarna ze hem een lange, tedere maar desalniettemin passionele kus gaf.

Loren sloot zijn ogen en kuste Anna even passioneel terug als zij. Hij hield van dit meisje en zou haar nooit kwijt willen. Langzaam maakte hij zijn lippen los van de hare en keek haar vertederd aan. Loren leunde een stukje naar voren en pakte zijn boterbier. Nadat hij gedronken had hing er wat schuim aan het puntje van zijn neus, niet dat hij dat zelf door had.

Anna keek naar het puntje schuin dat op zijn neus zat en grinnikte. Ze leunde wat naar voren en likte het van zijn neus af waarna ze weer recht ging zitten. Anna keek naar hem en stond op. Terwijl ze liep trok ze haar truitje uit, natuurlijk zat eronder nog haar stropdas, blouse en haar bh. Ze legde haar trui neer en maakte haar stropdas los en ook de eerste maar knoopjes van haar blouse. Daarna liep ze terug naar Loren en nam zelf ook een slokje boterbier.

~New denk ik ;o?
-

Nadat Jacelyne drie keer langs de muur was gelopen liep ze de kamer binnen. Ze had gevraagd om een simpele, rustige kamer waar ze gewoon even kon lezen, en die had ze ook gekregen. In de kamer stonden twee comfortabele banken om een tafeltje heen en er brandde een haardvuur. Ze glimlachte tevreden en ging op een van de banken zitten. Het boek dat ze bij zich had pakte ze uit haar tas en sloeg ze open op de pagina waar ze gebleven was.

Ivar keek verbaasd op toen hij ineens een meisje zag, alleen met haar boek dat drie keer langs een muur liep waar toen een deur verscheen. Zijn ogen werden groot van verbazing. Hij klopte zijn boek dicht en liep naar de muur waar de deur nog was. Hoewel deze langzaam probeerde te verdwijnen maar Ivar klopte en opende deze snel voordat hij verdween. Hij keek rond en slikte. "Sorry als ik stoor, maar hoe deed je dat?" vroeg hij aan de persoon in de kamer.

Jacelyne keek met een geïrriteerde zucht op van haar boek. Werd ze nou zelfs hier gestoord? Met een opgetrokken wenkbrauw liet ze haar ogen over de jongen glijden. Nog nooit gezien, was hij nieuw? 'Drie keer langs de muur lopen terwijl je denkt wat voor een kamer je wilt,' zei ze schouderophalend, alsof het de normaalste zaak ter wereld was.

"Oh.." Mompelde hij even. Dat moest hij onthouden hoewel hij vast vergeetachtig genoeg zou zijn om het niet te doen. Het was vreemd om Ivar te horen praten, hij klonk buitenlands. Alsof hij uit het Hoge Noorden kwam hoewel hij met de warmte van de Italianen sprak, een hele vreemde combinatie. "Sorry voor het storen.." Soms had hij wel een goed hart.

Jacelyne haalde haar schouders op. 'Maakt niet uit.' Ze liet nogmaals haar ogen over de jongen glijden. Ze moest toegeven, hij zag er niet slecht uit. Niet helemaal haar type, maar alsnog niet slecht. 'Ik kan me toch al de hele dag niet concentreren,' zuchtte ze.

"Ah, maar toch, ik wilde je niet uit je concentratie halen maar het was heel vreemd om te zien. Maar ik laat je wel alleen als je dat liever hebt.." zei hij tegen haar en hij glimlachte, een schattige, beetje scheve glimlach, maar desalniettemin een mooie. Tja, Ivar was best goed gelukt voor een jongen.

Jacelyne schudde vluchtig haar hoofd. Als ze toch geen concentratie had kon ze gezelschap ook wel gebruiken. 'Oh, nee! Je mag best blijven hoor.' Ze glimlachte vriendelijk en klapte haar boek dicht. Dat legde ze op haar schoot neer. 'Ben je nieuw, trouwens? Ik heb je nog nooit eerder zien rondlopen?'

Ivar stapte iets verder naar binnen en sloot de deur achter zich. Hij glimlachte even en ging op een van de banken zitten. Hij knikte. "Ja, ik ben nieuw, van Klammfels af.." zei hij tegen haar. "Oh, ik zal me dan gelijk even voorstellen. Ivar. Ivar Tyr." zei hij glimlachend en hij stak zijn hand uit naar haar.

'Van Klammfels?' herhaalde Jacelyne verbaasd. 'Wat doe je dan hier op Hogwarts? Van school getrapt?' Ze lachte eventjes, omdat ze het als grapje bedoelde. Ze pakte zijn hand vast. 'Jacelyne Smythe.'

"Aangenaam." Zei Ivar en hij moest even grijnzen omdat ze een grapje maakte. "En ja, eigenlijk wel.. Ze waren me zat daar.." zei hij glimlachend tegen haar. Ja, Ivar was echt van school getrapt. Maar ach, hier kreeg hij een tweede kans en eigenlijk was hij er ook gewoon ingeluisd. Afijn.

'Serieus?' vroeg Jacelyne verbaasd terwijl ze haar hand terug in haar schoot legde, op het boek. 'Hoezo dat dan?' Ze keek hem met een neiuwsgierige blik aan. Ze had maar een grapje gemaakt, maar wist niet dat het ook nog zo was, en nu ze dat wist wilde ze natuurlijk ook weten waarom.

Ivar grinnikte eventjes en keek naar Jacelyne. "Ik ben erin geluist. Ze wilden een grap uithalen met een van de leraren maar die eindigde in een ongeluk en ze hebben mij ervoor laten opdraaien. Daarom ben ik weggestuurd omdat ik wel vaker in de problemen kwam. Dus nu zit ik hier, omdat ik hier een tweede kans kreeg en mijn laatste twee jaren kan afmaken.." zei Ivar tegen haar.

Jacelyne keek hem verbaasd aan. 'Wat een rotstreek, zeg. Maar wel fijn dat je een tweede kans kreeg.' Ze knikte eventjes, voor hetzelfde geld hadden ze hem verboden om überhaupt naar een andere school te mogen, dus dan had hij nog geluk gehad. 'Dus je zit nu in de zesde? Gok ik?'

Ivar knikte maar haalde zijn schouders op. "Het is oké, ze waren blij dat ze van me af waren en ja, ik zit nu in de zesde en jij dan?" vroeg Ivar haar. Hij glimlachte even en had zijn boek naast zich neer gelegd.

'Alsnog, het blijft een rotstreek,' zei Jacelyne, terwijl ze haar hoofd schudde. Lekker laf, iemand anders ergens de schuld voor geven. Als je toch zo 'stoer' bent draai er dan ook lekker zelf voor op? 'Ik zit in de vijfde.'

Ivar knikte. "Klopt, maar ja hopelijk is het hier gezelliger." zei hij glimlachend tegen haar. Jacelyne was best aardig, tenminste hij was aardig tegen haar nu hij in een goede bui was. Hij glimlachte naar haar.