Gang zoveel

Welkom in de zoveelste gang van Hogwarts, de plek waar niemand de moeite neemt om de gangen te tellen! In elk geval ik niet. Hoe dan ook. Deze gang bevindt zich op de tweede verdieping, meer naar het oosten gericht. Oostvleugel, dus, als hier vleugels zijn dan. Hoe dan ook. Hier vind je voornamelijk enkele lokalen van keuzevakken. Verwonderlijk is het dus niet als je hierdoor moet als je dreuzelkunde wilt gaan volgen.

Regels; Hoe graag je ook weg wilt, breek geen muren af, en verwoest de gang niet. En vecht niet. Dank je wel.
Personen; Geen limiet, maar liefst geen honderd personen hier.

Tik, tik, tik, tik. Ja, zo klonk het wel ongeveer als professor Amani liep. Ze liep snel en recht. Op zoek naar maar één persoon. Professor Ioni, een van de nieuwelingen maar afijn, ze had hem even nodig, informatie over een paar leerlingen. Ja, ze had ze nodig voor wat straf. Achja, het zou wel goedkomen.

Frankey liep zeer toevallig de hoek om. Eerlijk was eerlijk, hij was op weg naar zijn "geliefde" serres. In elk geval was het een plaats die hij ondertussen op z'n duimpje kende. In elk geval, hij wist enkele planten staan. En dat was al heel wat, voor de vergeetachtige Frankey. Hij kwam van een willekeurige gang, zoals hij al wel even liep. Willekeurige gang in en uit. Maar hij besloot dat hij deze gang kende en dat hij nu dicht genoeg bij een trap was.

Het gezicht van Scarlett klaarde iets op. "Ah! Professor Ioni! U zocht ik. Ik heb een vraag." zei Scarlett, ze glimlachte even vriendelijk maar al snel werd haar gezicht weer serieus. Toch niet al te serieus, want ze had nog altijd wel iets van de rustige en redelijk vriendelijke Scarlett over zich maar dit was gewoon belangrijk en dan was er geen tijd voor grapjes in haar ogen.

En daar was Scarlett alweer. En natuurlijk to the point. Ach, geen wezenloos gezwets dan. Dat kon ook. 'Wat is de vraag dan?'Vroeg Frankey, alsof dat geen vraag was. Hij wist niet of men het normaal vond om als "Professor" aangesproken te worden, en of dat wel wende. Eerlijk gezegd was dit soms ietwat ongemakkelijk als hij geroepen werd en hij geen flauw idee had dat hij "Professor!" was.

Scarlett glimlachte en keek naar hem. "Ik heb wat informatie nodig over een paar leerlingen. Ik wil weten hoe ze bij jou in de les zijn. Er zijn namelijk een paar problemen met ze." zei Scarlett rustig en ze keek naar hem. Bruine ogen keken hem vragend aan. Eigenlijk waren haar ogen het enige gedeelte van haar lichaam dat nooit opgegroeid was en kinderlijk gebleven was.

Oh, leerlingen dus. Frankey gaf eerlijk toe dat hij dan twee keer zou moeten nadenken. Niet dat hij nu een gigantisch aantal leerlingen had, maar het was vooral dat het schooljaar nu niet bepaald lang aan de gang was... Nu ja. Zou wel lukken. 'Welke leerlingen?' Niet dat Frankey altijd zo kortaf deed. Maar een eeuwige uitleg om te vragen "Welke leerlingen" leek hier niet echt op z'n plaats.

Scarlett stak haar hand uit met een briefje waar de namen en afdelingen opstonden. Ze glimlachte eventjes. "Deze leerlingen.." zei ze rustig en ze dacht kort nog even na of ze hem wat moest melden en leek ineens zich iets te herinneren. "Oja, Frankey, ik moest je nog de complimenten geven van mijn leerlingen uit mijn afdeling die kruidenkunde volgen, ze vinden je een goede vervanger voor Professor Stronk." zei Scarlett glimlachend, ze meende het.

Frankey pakte het briefje aan, en las de namen in stilte. Voor zover hij ze kende, waren ze betrekkelijk luidruchtig in de klas en hadden ze nooit echt zin om hun oren open te trekken en misten ze op z'n minst de helft. Frankey had zich er niet zo heel veel druk om gemaakt. Oké, hij was dus een goede vervanger. Hij glimlachte bij die woorden. 'Die leerlingen hebben nu niet bepaald veel interesse in kruidenkunde,'Verwoordde hij het dan maar zo.

Scarlett keek naar Frankey. "Degenen die op het briefje staan niet nee, maar die hebben nergens interesse in maar dat komt nog wel.."Zei Scarlett met een kleine twinkeling in d'r ogen. Het was nou niet zo dat ze kikte op straf geven maar deze leerlingen had ze al eens straf gegeven en toen was het wel een tijdje goed met ze gegaan.

-Krijgt prompt indruk dat Scarrie -Nieuwe bijnaam, ok- graag straf uitdeelt -
______
Dat ze nu nergens voor interesse voor hadden, dat kwam niet als een verrassing. Waarom zou dat nu toch zijn? Hoe dan ook. Frankey vond dat de twinkeling in haar ogen voor zich sprak, ze leek een soort van "plan" te hebben. Slecht geformuleerd, maar dat was dan maar zo. Buh. 'Ik neem aan dat die interesse vlug genoeg komt?'

Doet ze ook..
_

Kort grinnikte ze even. "Natuurlijk, dat is meestal zo nadat ik een straf gegeven heb.." zei Scarlett tegen hem en ze glimlachte een beetje en ging toen met een hand door haar korte haren heen. "Maar hoe gaat het met je nu je hier zit?" vroeg ze aan Frankey om te proberen een gesprek aan te knopen.