De studiezaal.

De studiezaal is op de tweede verdieping, het is een grote zaal met vele tafels, eigenlijk geen boeken want het is geen bibliotheek,je kan er je huiswerk maken want er moet zeker wel stil zijn en daar wordt ook op gelet. Afijn. Vaak is er ook nog wel een leraar te vinden die de wacht houdt. Er zijn houten tafels, houten stoelen. Vanalles en nog wat maar ook gewoon de rust. Afijn, het is wel duidelijk volgens mij.

Personen: Het is best groot dus ongeveer 30
Regels: Zelfde als in de bibliotheek.

Jacelyne liep de sutdiezaal binnen. Er zaten een paar leerlingen, maar deze herkende ze niet dus liep ze naar het enige nog lege tafeltje. Ze zette haar tas op de tafel neer en ging zitten. Uit haar tas haalde ze het boek dat ze net uit de bibliotheek had gehaald. Het was een oud, héél oud sprookjesboek. Je zou het niet direct van Jacelyne zeggen, maar ze hield van lezen. Ze kon zich helemaal in een verhaal verdiepen, vooral oude verhalen. De manier waarop ze geschreven waren, het taalgebruik en de boodschappen die erin verborgen zaten vond ze prachtig.

Het was dat het moest, anders kwam Anastacia hier niet graag. Ze keek even rond, veel volle tafeltjes en ze zuchtte. Ze zag iemand alleen aan een tafel zitten dus liep ze maar richting die tafel. "Zou ik hier kunnen zitten?" vroeg Anastacia, misschien heel verbazingwekkend voor een Slytherin maar ze was echt niet zo'n monster zoals ze soms was, ze had haar aardige moment en dit was zo'n moment, misschien kwam dat ook deels doordat ze het liever wilde uitstellen maar ze zich zelf ertoe dwong om toch naar een tafel te lopen en te vragen of ze erbij kon.

'Hmm?' Jacelyne keek verbaasd op uit het boek toen ze een stem hoorde, waarvan ze dacht dat die op haar gericht was. Ze keek het meisje dat voor haar stond even vragend aan, alsof ze de vraag even vergeten was, en knikte toen. 'Oh, ja, natuurlijk!' Ze glimlachte vriendelijk naar haar.

Anastacia knikte en glimlachte kort even. Ze schoof een stoel naar achteren en ging zitten, ze pakte een boek erbij en een rol perkament, inkt en een veer om te schrijven. Ze zuchtte. Anna haatte huiswerk om te maken en te leren en toch moest ze het doen dit jaar, anders zou ze en probleem krijgen.

Jacelyne richtte haar aandacht weer op haar boek. Af en toe keek ze nieuwsgierig over de rand naar het meisje tegenover haar. Ze wilde wel een gesprek beginnen, maar wist niet zo goed waarover. En misschien wilde ze wel helemaal niet praten.