Leraren kamer

Dit is de leraren kamer, hier vergaderen de leraren over de lessen enz of gewoon met elkander te gaan kletsen over alles. Geen leerling mag hier binnen komen tenzij het noodzakelijk is.

Personen: Max 10
Regels: Die van de leraren

Frankey was een leerkracht, zodoende dat Frankey ook wel eens de lerarenkamer binnenglipte. En dàt, dat was precies wat Frankey deed. Nu ja, niet echt glippen. Meer rustig de deur opendoen, in de kamer stappen en de deur achter zich dicht doen. Maar het kwam er in elk geval op neer dat Frankey de lerarenkamer binnen was.

Crystal moest even naar de lerarenkamer in gaan om even nog iets door te nemen. In haar eigen werk kamer ha ze daar haast geen stilte. Toen ze de leraren kamer in kwam zag ze Frankey en een zwakke glimlach verscheen op haar mond. "Hallo Frankey" sprak ze heel koel tegen hem. Ze keek hem aan en vroeg zich even af wat hij hier deed.

En daar had je Crystal. 'Hallo Crystal,'Antwoordde Frankey. Eigenlijk zei hij altijd "Hallo". Fijne opmerking, toch? De koele toon merkte Frankey niet echt op. Net zoals hij sarcasme nooit vatte, en spottende opmerkingen ook maar vaagjes opmerkte, was Frankey vreselijk met woorden, en dan vooral hun toon, juist te interpreteren. Tja. Een van de vele gebreken die Frankey vertoonde. Maar hij had er ook meer dan genoeg goede. Zoals waardig falen.

"Wat doe jij trouwens hier?" vroeg Crystal nieuwsgierig en ze keek hem aan. Ze liep naar de kast van haar waar ze haar aantekeningen had van sommige leerlingen. Ze deed de kast open en pakte de aantekeningen en deed daarna de kast weer dicht en legde de aantekeningen op de tafel en ging aan de tafel zitten. Rustig wachtte ze gewoon op antwoord van Frankey, maar ging alvast bezig met haar inkt en veer. Af en toe maakte ze aanpassingen of maakte een U of een D

Wat hij hier deed? Wist Frankey veel. Oh ja. Het feit dat hij zijn inkt kwijt was. Dat kon natuurlijk. In principe liet Frankey bijna altijd zijn inkt ergens liggen. Daar moest hij op slag weer aan denken toen hij Crystal bezig zag met de inkt. 'Ik ben m'n inkt weer eens kwijt. Ik wou kijken of 'ie hier lag,'Antwoordde hij. Natuurlijk slechts de halve waarheid, maar hij kon moeilijk zeggen dat hij de aanblik van een volledig rotte plant niet meer kon aanzien. Wat planten betrof, was hij nogal gevoelig. Ach, maakte niet uit.

New.
--

Scarlett zat in de lerarenkamer, een vande weinige keren. Haar vingers trommelden op het houten blad van de tafel waar ze aan zat. Ze dacht na, haar hoofd steunend op haar hand die half in haar haren zat en ze keek naar een blaadje. Scarlett zuchtte, het was goed nieuws geweest maar het zette haar wel echt aan het denken op een minder goede manier en ze wist niet waarom.

Bijna geruisloos liep een jonge man door de gangen van de school heen. De functie van Docent Astronomie was vrijgekomen en Sam had deze kans met beide handen gegrepen. Natuurlijk was hij even uit het veld geslagen geweest dat alle vroegere leraren die hij heeft gehad gestorven zijn, behalve McGonagall. Zijn lippen krulden omhoog bij de gedachte aan haar. Er was heel wat nodig om die vrouw weg te vagen. Na een tijdje stond hij voor de lerarenkamer, duwde de klink naar beneden en deed de deur zachtjes open. In de kamer zat een vrouw met haar handen in haar haar. "Hoi," zei hij op vrolijke toon terwijl hij naar binnen liep.

Scarlett keek op toen er iemand op een vrolijke toon haar groette en ze glimlachte even. "Heei."zei ze terug, rustig zoals ze altijd was maar jong, vrouwelijk en gezellig dat zeker wel. De jongen leek echt nog vreselijk jong voor een leraar en sowieso, zij was al de jongste vrouw en nu leek ze nog mar de een na jongste leraar want deze man, met enige twijfels, leek nog jonger dan dat zij was..

Met een glimlach plofte Sam op een stoel voor de vrouw neer. "Samuel Wright, docent astronomie." Stelde hij zichzelf voor. "Maar je mag Sam zeggen, hoor. Iets makkelijker." Sommige mensen zouden er lang over doen om een gesprek aan te knopen, maar Sam was gewoon spontaan. Altijd al geweest.

Scarlett glimlachte en keek naar Sam. "Aangenaam, ik ben Scarlett Amani, hoofd van Slytherin en docent Toverdranken.." Zei ze glimlachend tegen hem. Ze concentreerde zich daardoor maar even niet op de brief die ze gekregen had, iets dat heel goed voor haar was.

"Afdelingshoofd van Slytherin hé?" Sam heeft nooit echt problemen met die afdeling gehad, maar hij vond wel dat die leerlingen soms overdreven. Hij keek nieuwsgierig naar de brief, maar vroeg er niets van. Het waren één: niet zijn zaken en twee: het was onbeleefd. "Eigenlijk vraag ik me nog altijd af waarom ik Astronomie vroeger zo leuk vond," mompelde hij. Het was meer een uitgesproken gedachte dan echt een mededeling.

Scarlett glimlachte. "Het is best een interessant vak. Ik vond het late uur eraan altijd het leukste, en het kijken, maar de opstellen vond ik maar niets.." Bekende ze eerlijk tegen Samuel. Ze had hem kort niet kijken naar de brief en daarom stopte ze hem maar weg aangezien Scarlett wel dingen te verbergen had zoals sommige mensen zeiden dat je als mens niets te verbergen had of mocht hebben.