De prijzenkamer

Deze kamer op de derde verdieping is altijd open. Deze kamer staat vol en glimmende kristallen troffeekasten met glinsterende, gouden en zilveren bekers, schilden, borden en standbeelden. Er staan minstens honderd bekers in deze kamer. In een vitrine in de hoek, staat een blinkend, gouden schild weggestopt met het opschrift: Onderscheiding wegens Uitzonderlijke Verdiensten voor de School, uitgereikt aan Marten Vilijn. Er is zelfs een lange galerij met harnassen. Aan beide kanten van de kamer zijn deuren. De ene deur grenst aan de gang op de derde verdieping, en de andere deur komt uit op de harnasgalerij.

Regels: niets breken, normale schoolregels.

Personen: ivb met waardevolle voorwerpen niet meer dan 5

Ivar was door Niãra begeleidt naar de prijzenkamer. Glimlachend keek hij rond. Vroeger, op Klammfels hadden ze er ook een gehad. Hij zat er vaak, gewoon omdat het er rustig was en Ivar ze graag natekende. Hij zou hier vast ook nog heel vaak te vinden zijn. Tekenen, dat was toch wel een van de rustigere kanten van Ivar. Hij glimlachte en keek even rond. "Het is prachtig hier." zei hij glimlachend tegen Niãra. Ivar's donkere ogen twinkelden.

Niãra glimlachte terug. 'Bijna iedere beker wordt met veel zorg bewaard hier. leerlingen die onderscheidingen hebben gewonnen komen hier aardig vaak, maar ik heb er geen.' Ze lachte. 'sommige mensen zijn echte prijzenneukers, die willen altijd alles het beste kunnen.' Niãra liep door naar achteren, waar een stoffige vitrine stond, oongepoetst, in een hoekje gezet. ze veegde het stof van het glas zodat je het onderschrift kon lezen. 'Marten Asmodem Vilijn' zei ze op neutrale toon. 'De briljantste, en gevaarlijkste leerling die Hogwarts ooit heeft gehad.'

Ivar was met haar meegelopen. Hij keek rond. "Nee, maar het zijn wel mooie bekers om te tekenen.." zei hij tegen haar. Ivar zag dat Niãra naar achteren liep en volgde haar. Hij hoorde haar neutrale stem. "Hij is wel briljant ja, dat was hij zeker. Alleen, spijtig genoeg, verslagen.." zei Ivar zacht. "Maar veel hebben wij in het noorden er nooit van meegekregen.." zei hij eerlijk tegen haar. Het interesseerde hem dan ook niet heel erg veel.

'Teken jij?' vroeg Niãra giïnresseerd. 'Leuk, ik probeerde dat eerst ook, ik wou iets goed kunnen, op vervloeken na. maar helaas, ik ben verschrikkelijk met tekenpapier en potloden.
ze keek weer naar de onderscheiding.
'Hij was van plan alle modderbloedjes van de wereld uit te roeien, zodat bloedzuivere tovenaars het recht kregen dat ze verdienden.' Ze draaide zich naar Ivar toe. 'Ik kom hier vaak, gewoon kijken, het is hier heel rustgevend.' ze glimlachte.

Ivar knikte. "Ja, best veel eigenlijk. Het is dat het nu in mijn koffers zit maar normaal heb ik altijd een tekenblok bij me.." zei Ivar rustig. Hij luisterde naar alle woorden van Niãra. "Voel je genegenheid voor Riddle? Om wat hij gedaan heeft?" vroeg Ivar haar rustig. Hij glimlachte even naar haar. Keek nogmaals rond en eindigde weer bij Niãra.

Niãra haalde haar schouders op, ze kon geen mening van Ivar's gezicht aflezen, wat haar nerveus maakte. stel dat ze het verkeerde zei.. 'Ik voel geen genegenheid om wat hij deed. hij wou modderbloedjes voor eens en voor altijd laten verdwijnen. ik denk persoonlijk dat dat iets té overdreven is.' Niãra speelde met haar toverstok om zich een houding te geven. 'Mijn ouders waren groot aanhangers van hem, waardoor ik eigenlijk een beetje meegesleurd werd. Zo geweldig was het niet. ook bloedzuivere tovenaars zijn gestorven.' Niãra keek Ivar recht aan, neutraal gezicht. 'En jij?'

Ivar knikte even rustig. "Mijn broer had Karkarov nog als schoolhoofd. Het bestond grotendeels uit zwarte kunsten. Maar het is wel veranderd. Maar sowieso, alles en iedereen uitroeien die je niet aanstaat is te veel.. Maar net als modderbloedjes kunnen sommige bloedzuivere tovenaars ook vreselijk zijn. Ik vind het best om met ze te leven. Ik kan met iedereen wel leven zolang ze zich niet te veel aan mij bemoeien." Antwoordde Ivar haar rustig. Hij was niet onwijs geïnteresseerd in het doden van mensen of iets n die richting, hij vond alles eigenlijk wel best. Zeker als hij in een goede bui was.

'Hebben jullie in Noorwegen eigenlijk veel meegekregen van de chaos hier?' Niãra vroeg het neutraal, ze wou alles weten, maar niet nieuwschierig overkomen. ze keek hem even aan waarna ze de rest van de prijzenkamer rondkeek.

"Veel. Hoogtepunten, dieptepunten. Wij hadden ook onze eigen problemen. Eigen opstandelingen, rebellen, mensen die het met hem eens waren. Wij hebben wel de sterkte invloed ervan gevoeld." Sprak Ivar. De jongen sprak, buiten het vreemde accent, als een verteller. Alsof hij leefde in het verhaal zelf. Het was een vreemde manier van spreken maar eigenlijk, heel diep van binnen paste het bij hem.

Door de manier van praten vlogen Niãra's ogen naar de jongen. hij was interressant, niet alleen omdat hij er goed uit zagn, maar hij bleek ook nog eens goed te kunnen vertellen. 'Tja, ik denk dat de hele tovergemeenschap last van hem heeft gehad,' zei ze. 'Maar over Marten Asmodem Vilijn praten heeft nog nooit iemand blij gemaakt. of ze treuren om zijn dood, of ze treuren om zijn doden.' Ze wendde zich af van de onderscheiding. 'Wat zijn je hobby's?' Misschien kan ik je nog meer interessante dingen van het kasteel laten zien.'

Ivar had even naar de prijzen staan kijken en keek op bij de laatste vraag. "Het enige wat ik een beetje kan is tekenen, boogschieten en een beetje vliegen. Verder had ik nooit echt veel tijd voor dingen.." zei hij rustig en eerlijk tegen Niãra. Hij glimlachte even naar haar en gleed mijn zijn vinger over de ruiten heen en keek rustig ernaar.

'Je hebt nog meer hobby's dan ik!' zei Niãra plagend. Zij had namelijk maar één hobby, pesten. maar dat ging ze Ivar niet vertellen. 'We kunnen naar het zwerkbalveld gaan, of terug naar de afdelingstoren. het maakt mij niet zo uit, jij bent de baas.' Ze glimlachte plagend.

"En ik dacht dat jij de rondleiding gaf." zei hij grijnzend. "Wie is er dan de baas? Jij toch zeker?" zei hij plagend. Ivar keek even naar Niãra en glimlachte naar haar. "Maar laat mij maar nog een aantal dingen zien, in de hoop dat ik hier niet zal gaan verdwalen.." zei Ivar, kort ging hij met een hand door zijn haren en keek nog even rond, hier wilde hij maar al te graag vaak terugkomen.

Niãra lachte. 'Het doel van een rondleiding is dat de persoon die rondgeleidt wordt het een beetje naar zijn zin heeft en wat leert. maar als de persoon niet meer wilt, dan is er geen lol meer aan.' ze grijnsde naar Ivar en liep richting de deur van de prijzenkamer. 'Kom, dan besluit ik nu dat we naar het zwerkbalveld gaan, omdat het een eind hiervandaan is en je dan meteeen de gangen leert kennen.'