De waarzeggerijtoren

Deze toren is bij de meesten van jullie wel bekend. Je kunt het begin van deze toren vinden op de 7e verdieping. Daarna loopt deze met trappen omhoog tot het waarzeggerij lokaal.

Regels:
De schoolregels.

Rustig liep hij rond. Hij was blij dat hij de baron ahd afgeschut die hem zo graag wilde helpen. Ivar zocht een rustige plek om zijn gedachten even op een rijtje te zetten en zat nu in de vensterbank van een van de ramen en keek naar buiten. Een geweldige dag was het niet te noemen. Sowieso werd Ivar wel vrij depressief van dit weer. Zo druilerig en nat, gaf hem dan sneeuw en kou, dan was hij helemaal in zijn element. En zelfs de warme zomer vond hij heerlijk met zijn Italiaanse bloed, maar zoiets als dit? Nee, daar deed je hem geen plezier mee, totaal niet!

Darius sleepte vermoeid zijn voeten de hoge trap op. Hij had zometeen Waarzeggerij. SIp keek hij naar buiten. Rot weer. Hij had vanacht niet eens normaal kunnen slapen door het weer. Hij werd altijd deprisief van dit weer. Darius had echt zon nodig om op gang te komen. Hij werd moe van de herfst en winter.

Ivar zuchtte zacht en tekende verder. HIj had zijn tekenblok er maar bij gepakt en was bezig met een van de vele standbeelden. Hij dacht er niet bij na dat er misschien leerlingen aan konden komen, dat vond hij onzin. Ivar leefde in zijn eigen wereld, voornamelijk dan. Afijn, het was gewoon Ivar. En dat zou hij altijd blijven.

Darius liep verder te trap op terwijl hij naar buiten keek. Dat had hij beter niet kunnen doen, want al gauw slipte zijn voet van een tree en viel hij languit op de trap. Hij wist zich nog wel op ongeveer dezelfde hoogte te houden doordat hij iets zachts vast greep wat iets boven hem was. "Auw." Zei Darius droog.

Ivar voelde hoe iets of iemand hem vastgreep waardoor hij uitschoot en bijna uitgleed. Hij keek geïrriteerd langs zijn tekenblok en zag een jongen languit op de trap liggen. "Zeg, ik weet dat wel niet alles van jullie cultuur af maar volgens mij is dat echt niet normaal." zei hij droogjes tegen de jongen, maar zonder enige emotie te vertonen of spier te vertrekken.

GWAHAHAHA XD
_____________

Geschokt keek Darius op. Hij zag dat zijn hand het been van een jongen vast had. Vlug liet hij los en stond op. "E-eh nee, is het ook niet. I-ik struikelde en wou niet vallen."Zei Darius beschaamd en hij naar zijn tas.

Ivar keek naar de jongen. "Wauw.. En wat moet ik met deze uh nuttige informatie.." zei Ivar sarcastisch, hij was niet echt in een goede bui dus die jongen mocht wel van hele goede huize komen wilde hij Ivar iets interesseren. Die zich weer op de tekening richtte en de streep weghaalde met zijn staf

"Ik wou me verontschuldigen." stamelde Darius. "Dat ik je been vast greep." Hij keek naar wat de jongen vast had. Het was een erg mooie tekening. Zo..... gedetaileerd. "Je kan echt goed tekenene."fluisterde Darius.

Ivar keek naar de jongen en knikte even. "Moet jij weten." zei hij kortaf en keek even naar de tekening zonder uitgeschoten streep die gewoon goed was. Hij haalde zijn schouders even op. "Het valt wel mee en bovendien is dit maar een schets." zei Ivar simpelweg.

"Toch heb je talent vind ik." Zei Darius nog een blik werpend op de tekening. "Of je hebt gewoon vreselijk lang geoefend en kan nu echt goed tekenen. Ik vind het ook leuk om te tekenen, maar ik kan er niks van." Vervolgde hij.

Ivar keek naar Darius. En liet zijn tekening maar goed zien. Hij schoof even op en zuchtte zacht. "Kom eens zitten." zei hij tegen de jongen. "Ik ben trouwens Ivar, maar ik wil wel eens zien hoe jij dan tekent als je er zogenaamd niets van kan." zei hij tegen hem. Niet dat Ivar het gelijk ontzettend vriendelijk bedoelde, maar wel gewoon uit nieuwsgierigheid. Hij keek even naar het standbeeld tegenover hen. "Teken dat maar naar." zei Ivar tegen de nog onbekende jongen.

Darius ging voorzichtig naast de jongen zitten die zich had voorgesteld als Ivar. "Ik ben Darius." Zei hij. Hij schrok best een beetje toen hij de opdracht kreeg ineens het standbeeld voor hen te tekenen. "E-eh, oke ik zal het proberen."Stamelde Darius verlegen. Hij haalde een leeg stuk perkament uit zijn tas en een gewoon normaal grijspotlood. Voor hij begon te tekenen keek hij eerst goed naar de vorm van het standbeeld en met zijn tong uit zijn mond probeerde hij het te schetsen. Het zag standbeeld zag er bij hem op papier uit als een mislukt stikmanpoppetje. De omtrek dan, dat was het enige wat hij nog had getekend. Het leek niet echt op het standbeeld.

Ivar keek naar hoe de jongen aan de schets begon maar zonder iets te zeggen pakte hij diens hand vast. En deed de andere hand voor de ogen van Darius. Hij hield hem, zonder naar het standbeeld te kijken, met schetsen en na een minuutje liet hij hem los. Ivar glimlachte even. "Met de ogen dicht lukt altijd beter vind ik persoonlijk. Maar je zult je eigen talent erin moeten vinden natuurlijk.." Zei Ivar rustig. HIj keek even naar zijn eigen schetsen.

Darius schrok zich dood toen de jongen ineens zijn hand pakte en zijn andere hand voor diens ogen deed. Hij wist niks uit te brengen en wachtte tot de jongen hem los zou laten. "Ik probeer altijd zo min mogelijk naar het papier te kijken en alleen te letten op het ding wat ik teken.