De klokkentoren.

De Klokkentoren is een groot gebouw. Doordat het op een rots ligt begint het gebouw bij de derde verdieping. Als je binnenkomt ligt er een hele grote ruimte voor je. In de klokkentoren zijn twee trapppen die naar de vierde verdieping en vijfde verdieping leiden. Op de vierde verdieping ligt tegenover de lange gang de Ziekenzaal.
Voor de Klokkentoren ligt een binnenplaats met in het midden een waterput. Aan de binnenplaats ligt een brug die naar de Stenen Cirkel gaat. Vanaf daar kan je kiezen om of naar de Uilenvleugel te gaan of in de richting van het Verboden Bos waar aan de rand ook Hagrids huisje ligt.

Personen:
Max. 15
Regels:
De gebruikelijke.

Niãra liep zonder na te denken over de trappen van de grote klokkentoren. ze keek niet waar ze liep, en als ze tegen iemand aanliep, reageerde ze niet. ze was niet in de stemming om te pesten

Daar liep ze dan, Anna was net van de ziekenzaal afgekomen. Haar slaappillen waren op en ze had nieuwe gehaald. Ook had ze wat tegen de hoofdpijn maar ze speelde er nog mee in haar hand. Het meisje met de rode haren liep de trap op, naar de klokkentoren om daar eventjes na te denken. Letten op mensen? Nee, dat deed ze niet, waarom zou ze?

het papiertje verkreukelde nog verder toen Niãra haar vuisten samenbalde. ze liep de trap verder op, kijkend naar haar voeten. toen knalde ze keihard tegen een meisje op. Niãra keek op en zag de rode haren van het Slytherin meisje dat ze al eerder had zijn lopen. 'Hee, Slytherin.'

Anna deed verdwaasd een paar stappen achteruit toen er iemand hard tegen haar aanbotste. Ze had al haast direct de neiging om de persoon uit te schelden voor vanalles en nog wat toen ze het Slytherin embleem zag en deze haar er ook mee groette. "Hoi." zei het meisje met de rode haren.

Niãra keek het meisje even aan, en toen ging haar een lichtje branden. 'Jij bent Anna, toch? ik hoorde je in de grote zaal.' Niãra glimlachte.

Anna keek naar het meisje en beet op haar onderlip. "Ja.. Ik ben Anna. En niet gek, de hele school kon meegenieten.." zei ze. Zonder veel emotie te tonen.

Niãra bekeek het gezicht van het roodharige meisje beter. in die ogen zat echt wel verdriet verscholen, maar ze snapte wel dat Anna daar niet met iedereen over zou praten. ze wendde haar ogen af en keek naar de rest van de gang. 'zo sletterig zie je er niet uit, voor de grootste slet van de school.' zei ze kalmpjes

Daar moest Anastacia wel even om grinniken. "Dat komt door dat schooluniform.." zei ze grijnzend. "Maar als Loren er niet was geweest was ik dat misschien nog wel geworden ook." zei ze met een grijns, niet dat ze het wilde maar wie weet..

Niãra trok een wenkbrauw op. 'Wel wat voor mij overlaten dan hè?'

"Nu is er nog genoeg.. Denk ik.. Nee, ik ga niet nog een keer de fout in zolang ik iets met Loren heb. Hij is toch wel een van de heerlijkste mensen hier en een Slytherin dus mooier kan de combinatie niet.. Toch?" zei Anna. "Kom, we gaan daar wel even staan." En ze wees naar een rustigere plek.

Niãra volgde Anna naar het rustige plekje. 'Tja, hij is wel de leukste Slytherin-jongen. en natuurlijk is die al bezet.' zee ze ietwat plagend. 'Ik moet toch maar kijken of er geen andere leuke jongens zijn, misschien kan jij me adviseren, uwe Sletterigheid?' ze lachte om aan te geven dat het een grapje was.

Anna grijnsde en keek naar Niãra. "Ik heb van horen zeggen gehoord dat er een jongen van Klammfels af deze kant op komt, en dat hij goddelijk is.. De afdeling is al bepaald, Slytherin. En natuurlijk lopen hier en daar wel wat scharrels rond qua lekkertjes maarja, voor eeuwig scharrelen werkt ook niet zoals je misschien gemerkt hebt.." Mompelde Anna.
-
Ja, ik ben een jongen aan het creeëren

ahh, mag ik hem hebben? xD
_

'Klammfels jongen? interressant.' Niãra glimlachte in zichzelf. 'Misschien moet ik die hier dan maar even op weg helpen.' ze keek Anna aan. 'Thanks, dat je even met me praatte.' zei ze, een stuk vrolijker dan toen ze de trappen opliep. ze pakte het papiertje en gooide het weg.

Jahoor.
____

Anna grinnikte. "Geen dank." zei ze en ze keek het meisje na. Waarna ze zich omdraaide en naar buiten toe keek, de onwetende mensen op de binnenplaats. het deed haar glimlachen.

Voor het eerst in heel zijn leven had Loren zijn boeken van transfiguratie open geslagen. Druk lezend en soms wat mompelend zat hij in een hoekje in de klokkentoren en sommige leerling die voorbij kwamen keken hem met een gezicht dat boekdelen sprak aan. Zelf verbaasde hij er zich ook over, maar dit jaar kreeg hij nu eenmaal zijn SLIJMBALlen en hij wist dat het geen pretje was. Het enige wat veranderd was was dat je hem soms met zijn neus in de boeken kon betrappen, maar voor de rest was hij nog altijd de oude Loren, lekker arrogant en gemeen tegen nieuwelingen of leerlingen van een andere afdeling.

Zoekend liep Ivar rond. Hij zuchtte, Ivar was weer eens de weg kwijt. Hij vloekte en keek even uit over de binnenplaats toen hij naar het uitzicht keek. Ivar zuchtte, jezus wat was dit kasteel verwarrend. Hij keek zoekend rond of hij bekenden zag maar nouja, veel mensen kende hij niet echt in die paar dagen dat hij hier was. Ivar ging even door zijn haren heen. Het uniform hier was veel te warm, echt veel te warm. Maarja, hij moest het er mee doen.

Loren keek op toen hij iemand hoorde vloeken een een grijns verscheen op zijn gezicht toen hij de persoon in kwestie zag staan. Die persoon was een nieuweling en van Slytherin, perfect dus. Met een achteloos gebaar gooide hij het boek naast zich op de grond, stond op en liep naar de jongen toe. "Aan je gevloek te horen ben je nieuw." Het was niet echt een vraag, meer een vaststelling. Loren moest een stukje naar boven kijken omdat de jongen zeker een kop groter dan hem was, maar dat wilde niet zeggen dat hij vriendelijker ofzo ging zijn. Misschien een beetje minder gemeen omdat hij een Slytherin was, maar vriendelijk? Nee.

Ivar keek op. Hij snoof een beetje. "Hoe raad je dat zo." zei Ivar. Hij keek even naar de jongen naast zich, ook een Slytherin. Afijn, hij keek daarna weer naar buiten. "Maar kom je me daar alleen maar mee pesten?" vroeg Ivar de jongen. Hij keek voor zich uit en ging kort door zijn donkere haren heen en beet op de binnenkant van zijn wang. Ivar was duidelijk langer en ouder dan de jongen, maarja, hij was wel nieuw hier. Maar Ivar vond niet dat het een reden moest vormen dat hij gepest moest worden, afijn, hij zou het zelf wel regelen.

Loren trok een wenkbrauw op toen de jongen antwoorde. Niet alleen om de inhoud van de woorden, maar ook om het accent dat de jongen had. "Wie heeft hier iets gezegd over pesten en laat me raden: Jij komt van klammfels." Dit was al de tweede die hij had ontmoet die uit het buitenland kwam. Niet dat het hem echt kon schelen, maar die achterlijke accenten waren soms echt irritant. Ontspannen leunde hij tegen de muur aan en sloeg zijn armen over elkaar. Wachtend op een antwoord keek hij naar de jongen voor hem.

"Hmm.. Klammfels, tja.. Noorwegen, Italië.. Ik ben een mengelmoesje." zei hij tegen hem. "En tja, pesten is meestal normaal bij nieuwelingen. Achja, wat maakt het eingelijk ook uit." zei Ivar met een kleine grijns. Hij keek even naar de jongen naast hem. "Maar jij komt duidelijk van hier." zei hij tegen hem. Ivar leunde tegen de rand ergens van en keek ongeïnteresseerd naar buiten toe.

Loren hield zijn hoofd even schuin. "Een mengelmoesje. Liever Italiaans dan dat achterlijke Frans zoals iemand hier." Fransen had hij altijd al idioot gevonden. Die mensen dachten alleen maar aan zichzelf en aan hun uiterlijk. Niet dat hij zelf soms niet egoïstisch was, maar Fransen waren echt het toppunt. Een tevreden glimlach verscheen om zijn mond. Hij mocht die jongen wel, al was hij een nieuweling en een buitenlander. Voor deze ene keer kon hij een uitzondering maken. "Is dat zo duidelijk?" vroeg Loren en toen hij zag dat de jongen ongeïntresseert naar buiten keek, knipte hij even met zijn vingers voor diens neus. "Is het interessant daar? En nieuwelingen worden inderdaad gepest, maar vandaag ben ik niet echt in de moed. Een andere keer misschien."

Ivar moest even lachen om zijn woorden, kennelijk was de jongen niet zo gek op Fransen. Ach, Ivar was er ook niet zo dol op maar afijn. "Nee, dat lijkt alleen maar zo en kom je aandacht te kort ofzo? Ben je zo aandachtsgeil dat ik niet even naar buiten mag kijken?" vroeg Ivar de jongen, met een redelijk brutale grijns. "Ik ben trouwens Ivar. Aangenaam.." zei hij eventjes en met zijn chocoladebruine ogen keek hij even naar de blonde jongen.