Het Verboden Bos

donkere bomen proberen je af te schrikken, en van dieper in het bos kan je geluiden van wilde dieren horen. deze plek is verboden, wat sommige leerlingen tot het Verboden Bos aantrekt.


Regels: Je mag hier niet komen


Aantal personen: Het bos is groot, dus eigenlijk geen. maar als je gesnapt wordt ben je de klos.

Eleonora danste bijna naar de rand van het Verboden Bos. ze was, voor het eerst in lange tijd weer een blij. ze keek achterom om te zien of Cosette nog kwam en schoot daarna de schaduw van de bomen in.

Rustig liep Avery langs de rand van het Verboden Bos. Ze deed heel stil, maar ondanks dat ze dit deed weerklonk het weergalmen van hakkengetik zachtjes door de stille nacht. Gelukkig wist de aarde en de gevallen blaadjes het geluid iets te overheersen waardoor het niet opgemerkt zou kunnen worden. Tenminste, dat hoopte ze. Haar haar zat in een staart en aangezien het zo donker was vielen haar ogen erg op. Net toen ze even stopte en even uitrustte hoorde ze een licht gekraak waardoor ze meteen omkeek. Het was een meisje, gelukkig, en niet een leraar. Ze zei nog niets, want het kon natuurlijk altijd zijn dat het meisje kwaad in haar zinnen had en haar zou verraden.

(Bedoelt voor Airyn ^^)

Airyn wist dat ze niet in het bos mocht komen maar deed het toch, sluipend liep ze de trappen af. Toen ze eenmaal buiten was ging het gemakkelijker, langs het meer op weg naar het bos. Het was vrij donker dus niemand zou haar gemakkelijk herkennen als ze betrapt zou worden. Ze was naar het bos gekomen om te oefenen voor het zwerkbalwedstrijd. Snel sprong ze op haar bezem en ontweek de bomen. Plots zag ze een meisje voor zich, snel remde ze af waardoor ze van haar bezem af viel. kreunend zei ze wat het meisje hier deed.

Het meisje leek haar niet opgemerkt te hebben want zonder iets te zeggen sprong ze op haar bezem om vervolgens door de bomen te zigzaggen. Zelf had ze haar bezem niet meegenomen. Dat was trouwens best wel een goed idee: hier oefenen. Zo kon niemand je zien en was het een gewaagd iets aangezien je de bomen moest ontwijken. Hmm, handig voor de volgende keer. Ze hield haar blik op het meisje gericht terwijl ze voorzichtig doorliep waarbij enkele takjes kraakten onder haar hakken bij elke stap die ze deed.

Toen Airyn merkte dat het meisje geen antwoord gaf ging Airyn er niet verder op in. Ze stond op en veegde de bladeren van haar kleren af en draaide zich weer om en sprong op haar bezem, ze moest zich goed focussen. Met een snelle tempo ontweek ze door de bomen. Om een of ander reden vond ze het meisje anders dan de anderen, zij was tenminste niet opdringerig.. "hmm.."

Plotseling merkte ze op dat het meisje haar opmerkte en daardoor bijna van haar bezem af viel. Ze stopte precies op het goede moment en omdat ze zelf zo geschrokken was kon ze voor een moment even niets zeggen. Tenminste, ze moest even op adem komen waardoor ze niets wist te zeggen. Het meisje sprong weer op haar bezem en vloog precies weer tussen de bomen door. Toen het meisje best laag vloog en ze haar zou kunnen horen zei ze snel wat. "Sorry dat je net bijna viel." zei ze, net zo hard genoeg dat ze het zou kunnen horen. Maar niet te hard dat anderen hun zouden kunnen opmerken.

Airyn was buiten adem en stopte. Eigenlijk was het oefenen puur om af te reageren. Ze was nog steeds boos, hoe had Darius haar in de zaal weg kunnen duwen. Airyn liet zich van de bezem af glijden toen ze het meisje weer hoorde praten. "Maakt niet uit" had Airyn geroepen, het maakte haar ook echt niets uit ze was zo woedend dat ze niet meer helder nadacht. Airyn keek het meisje recht in de ogen aan, even zei geen van hun iets. Ze keken beide elkaar aan. Airyn had een trui over haar schouders en ze sloeg haar armen om zich heen en huiverde, al was het niet koud. "Het gaat stormen, Het komt waarschijnlijk ten zuiden" had Airyn gezegd toen ze het te stil vond.

Bella keek wat rond, ze wist niet echt de weg meer. Een zucht gleed over haar lippen heen die rood waren gemaakt. Ze keek nu met haar groene ogen rond. Haar ogen waren raar, de 1ne dag waren ze blauw en de andere weer groen en ga zo maar door. Ze keek wat rond en zag het verboden bos, ze zag 2 andere en keek er naar. Ze draaide haar hooft een beetje schuin waar door haar los hangende plukjes die niet met haar staartje waren mee gekomen half voor haar gezicht. Haar zwarte haren steken geheimzinnig af door haar bleke huid. Ze deed haar handen achter haar rug, dat deed ze meestal als ze bang was of niet wist wat ze er mee aan moest, en dit was zo'n moment dus.

Een schim kwam op ze af. Airyn wist niet zeker of het een leraar was of niet dus klom ze gelijk de boom in, ze had haar vast niet opgemerkt, althans dat dacht ze. Ze hield zich stevig vast aan een tak, hurkend zat ze op een wat dikkere tak. Toen de schim dichterbij naderde zag ze dat het een meisje was. "Gelukkig" zei Airyn met een lachje en sprong de boom weer uit. Het meisje had een plat gezicht, een brede mond en mooie opvallende ogen. "En wat doe jij hier?" vroeg Airyn schijnheilig. Toen ze merkte dat zij ook niet snel reageerde maakte ze een 'pffff' geluidje. Terwijl ze haar bezem oppakte.

Bella keek het meisje aan. ''verdwalen'' zei ze zachtjes, ze wist dat ze hier in het bos verkeert zat maar ze wist ook niet hoe ze er uit kon worden. Ook wist ze wel dat dit niet goed was. ''W.wat doe jij hier dan?'' vroeg ze half stonterent terwijl ze het meisje nog steeds schuin aan keek, ze wist zeker dat zei hier niet zoals zij zelf per ongeluk was. Eigenlijk wil Bella het liefste uit dit gedoe hier, uit het bos.

"Nou ik was eigenlijk aan het oefenen totdat ik jullie twee tegen kwam" zei Airyn lachend. Ze liep een klein rondje ter controle om te kijken of er toevallig nog iemand was. Zachtjes ging ze door haar haar en keek beide meisjes aan. "Ik ben Airyn trouwens" zei ze met een brede glimlach. Net toen ze wilde zeggen in welke afdeling ze zat begon haar maag te knorren. "sorry, ik heb vandaag niet kunnen eten, vandaar" ze keek nu naar de grond, ze dacht weer aan de gebeurtenissen in de eetzaal.